Μάιος 1963. Ο Βάλτερ Μπονάττι, καλεσμένος από το ΣΕΟ, φτάνει στην Ελλάδα και επισκέπτεται τη Βαρυμπόμπη, τον Όλυμπο, τη Βαράσοβα και τον Κούβελο. Τα μέσα ενημέρωσης, αλλά και οι Έλληνες ορειβάτες μένουν έκπληκτοι. Στην Πάρνηθα, στην Πέτρα Βαρυμπόμπης και συγκεκριμένα στην Πέτρα Λιάγκος (τότε λεγόταν απλά ¨Ψηλή Σχολή”), κάνει μια επίδειξη και χαρακτηρίζει τα βράχια “ιδανικό πεδίο ασκήσεων, με όλους τους βαθμούς δυσκολίας“.
Στον Γ.Γ. Αθλητισμού Πετραλιά, που ανέβηκε στην Πέτρα για να τον συναντήσει (!!), δήλωσε την βεβαιότητα του ότι η Ελλάδα έχει όλες τις προϋποθέσεις να αναπτύξει την Ορειβασία.
Από την άλλη ο Μπονάττι, μένει εντυπωσιασμένος από τη Νεροσυρμή στον Κούβελο: «Θέλει πολύ δουλειά για να σκαρφαλωθεί, αλλά το θεωρώ αδύνατο να σκαρφαλωθεί ελεύθερα», λέει χαρακτηριστικά.
56 χρόνια μετά, νομίζουμε ότι ο Μπονάττι έπεσε ολωσδιόλου έξω: η Νεροσυρμή σκαρφαλώθηκε το 89 (σχεδόν) ελεύθερα από δυο νέους τότε έλληνες αναρριχητές (Τιτόπουλος – Κουνιάκης), ενώ η Ελλάδα παραμένει σταθερά, η Ψωροκώσταινα της ευρωπαϊκής Ορειβασίας.
