Ότι η διασπάθιση δημόσιου χρήματος είναι ένα από τα εθνικά μας σπορ, είναι γνωστό. Ότι η κατασκευή, συντήρηση και ανάδειξη μονοπατιών, είναι ένα εργαλείο για αυτήν τη φάμπρικα τα τελευταία 15 χρόνια, που τα ορεινά σπορ από τρέλα των λίγων έγιναν mainstream, είναι και αυτό γνωστό στους παροικούντες την Ιερουσαλήμ.
Αλλά κάποιες φορές τα πράγματα ξεπερνούν ακόμα και αυτή τη λογική. Έτσι, πριν λίγες ημέρες μέρες ανακοινώθηκε από το Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο η υπογραφή σύμβασης με την «Αναπτυξιακή Εταιρεία Ροδόπης» για την κατασκευή δικτύου μονοπατιών με κόστος 470.000,00€ (423000 από το Ευρωπαϊκό Γεωργικό Ταμείο Ανάπτυξης και 47000 από το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων).
Μέχρι εδώ τρώγεται. Αλλά το πράγμα ξεφεύγει, όταν διαβάζουμε ότι όλα κι όλα είναι μονοπάτια 3,5 (τρεισήμισι) χιλιομέτρων(!!!). Δηλαδή 135000 ευρώ το χιλιόμετρο. Και γίνεται ακόμα πιο εντυπωσιακό, όταν διαβάζουμε ότι αυτά τα «μονοπάτια» είναι μέσα στην Πανεπιστημιούπολη (μια ομαλή έκταση λίγο μικρότερη από 3000 στρέμματα, δίπλα στην πόλη της Κομοτηνής) και όχι σε κάποιο βραχώδες κορφοβούνι.
Θα συνδέουν τις κτιριακές υποδομές της Πανεπιστημιούπολης (Τμήματα, κτίριο Διοίκησης, κ.λπ.) μεταξύ τους, με τους χώρους υπαίθριας αναψυχής καθώς και με το θερινό σινεμά – αναψυκτήριο. Εννοείται ότι αυτά τα τόσο ξεχωριστά μονοπάτια, θα μπορούν να χρησιμοποιηθούν από όλους, ανεξαρτήτως ηλικίας και φυσικής κατάστασης, για πεζοπορία και ποδηλασία. Θα πληρούν φυσικά, όλες τις προδιαγραφές χρήσης από ΑΜΕΑ και ποδηλάτες και θα προσφέρουν τη δυνατότητα στους φοιτητές, το προσωπικό αλλά και το σύνολο των κατοίκων της ευρύτερης περιοχής να περιηγηθεί άνετα, ξεκούραστα και ευχάριστα στο φυσικό περιβάλλον της Πανεπιστημιούπολης. Αλλοίμονο, πως θα μπορούσε να είναι αλλιώς.
Απορία πρώτη: αυτό το εξωφρενικό (για το συγκεκριμένο έργο) ποσό, δε δημιούργησε καμιά απορία στους καθηγητές που ενέκριναν και υπέγραψαν γι’ αυτό το έργο; Μάλλον όχι, γιατί άλλωστε τώρα «τρέχει» και διαγωνισμός 105000000 ευρώ για φοιτητικές εστίες και εστιατόριο, οπότε το μισό μύριο, μάλλον περνά απαρατήρητο!
Απορία δεύτερη: ο τοπικός τύπος που σύσσωμος δημοσίευσε την είδηση, δεν έκανε τον κόπο να θέσει τις ερωτήσεις που κάθε πολίτης θα ήθελε να θέσει; Όχι, απλά αναδημοσίευσε το δελτίο τύπου.
