Πέθανε σήμερα 20/4/22 –πλήρης ημερών- ο Dietrich Hasse.
Ο Hasse, γεννήθηκε το 1933 στο Bad Schandau της Σαξονίας και ήδη από νεαρή ηλικία ασχολήθηκε με την αναρρίχηση. Γρήγορα έγινε ένας από τους καλύτερους αναρριχητές του Έλβα, ανοίγοντας πολλές νέες διαδρομές. Το 1955 έφυγε από την Ανατολική Γερμανία (πρώην ΛΔΓ) και εγκαταστάθηκε στη νότια Γερμανία όπου εργάστηκε σαν δάσκαλος.
Ταυτόχρονα σκαρφαλώνει πολύ στους Δολομίτες και το 1958 μαζί με τους Lothar Brandler, Jörg Lehne και Sigi Löw, ανοίγουν σε πέντε ημέρες μια direct διαδρομή στην Cima Grande. Η σχοινοσυντροφιά κατακρίθηκε από πολλούς της εποχής (λόγω των πολλών τεχνητών που χρησιμοποίησε), αλλά τελικά η Direttissima τους, έγινε μια από τις εμβληματικές διαδρομές των Δολομιτών, γνωστή ως Hasse – Brandler. Το 1987 ο Kurt Albert την ελευθερώνει δίνοντας βαθμολογία VIII, ενώ το 2002 την επαναλαμβάνει σόλο ο Alex Huber.
Το 1975 επισκέπτεται την Ελλάδα και αντικρίζοντας τα Μετέωρα, βρίσκει σ’ αυτά τα εντυπωσιακά βράχια κάτι από αυτό που είχε αφήσει πίσω στη Σαξονία. Μαζί με τον Heinz Lothar Stutte ανοίγουν διαδρομές, επισκεπτόμενοι τα Μετέωρα ξανά και ξανά, κάνοντας τα γνωστά. Έτσι όλο και περισσότεροι – κυρίως Γερμανοί – αναρριχητές άρχισαν να σκαρφαλώνουν σ’ αυτά (τη δεκαετία του 70 οι Έλληνες αναρριχητές αγνοούσαν τελείως τον τρόπο για να σκαρφαλώσουν στα Μετέωρα. Χαρακτηριστικά, ορειβάτης της εποχής τα χαρακτήρισε «ένα μάτσο άχρηστα βράχια»).
Και καταφέρνουν όχι απλά να ανοίξουν μερικές διαδρομές, αλλά να οργανώσουν τα Μετέωρα ως ένα πλήρες αναρριχητικό συγκρότημα. Πάλι μαζί με τον Heinz Lothar Stutte, εκδίδουν το 1986 τον περίφημο αναρριχητικό οδηγό, καθιερώνοντας τα Μετέωρα ως ένα μοναδικό αναρριχητικό συγκρότημα, ενώ ταυτόχρονα στην Καλαμπάκα και το Καστράκι δημιουργείται μια μικρή αλλά ακμαία αναρριχητική κοινότητα ντόπιων. Και τα Μετέωρα γίνεται ένας τόπος όπου η μικρή -τότε- ελληνική αναρριχητική κοινότητα, έρχεται σε μόνιμη και ευεργετική επαφή με τους -γερμανόφωνους κυρίως – αναρριχητές που επισκέπτονταν αυτά τα μοναδικά βράχια.
Dietrich Hasse, ένας άνθρωπος για τον οποίο όλοι οι Έλληνες αναρριχητές αισθάνονται απέραντη ευγνωμοσύνη.
