Ο Ορλιάς είναι ένα εύκολο φαράγγι, κατάλληλο για αρχάριους και μη και οι βαθιές και πεντακάθαρες βάθρες του γίνονται πόλος έλξης πολλών επισκεπτών και θαυμαστών της φύσης κάθε χρόνο. Συνεπώς, δεν σας μένει τίποτα άλλο από το να τον επισκεφτείτε!!!
Ταξιδεύοντας για τον Ορλιά να αναφέρουμε δύο λόγια και για το βουνό που το φιλοξενεί. Στον νομό Πιερίας λοιπόν, υψώνεται το πιο μεγάλο βουνό της Ελλάδας. Ο Όλυμπος, είναι γνωστός παγκοσμίως ως κατοικία των δώδεκα Θέων, σύμφωνα με την θρησκεία των αρχαίων Ελλήνων. Πολλοί μύθοι της αρχαιότητας αλλά και ιστορίες ορειβατών συντηρούν το μύθο του. Στους πρόποδες του, διαμορφώθηκαν αρκετά φαράγγια. Ένα από αυτά είναι και το πιο πολυσύχναστο της χώρας, ονομαζόμενο Ορλιάς.
ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΤΟΥ ΦΑΡΑΓΓΙΟΥ
Για την προσέγγιση του φαραγγιού, κατευθυνόμαστε προς Δίον Λιτόχωρου. Η περιοχή είναι καλά σηματοδοτημένη και οι ταμπέλες πολύ σαφείς. Ακολουθείτε αυτές που γράφουν προς “καταφύγιο Κορομηλιάς” και λίγο αργότερα, ρέμα Ορλιά. Μετά από τη διάσχιση του χωριού, ανηφορίζουμε προς το εκκλησάκι του Αγίου Κωνσταντίνου. Ένα μικρό γραφικό εκκλησάκι, όπου στον προαύλιο χώρο του, διαθέτει μια βρυσούλα πέργκολες, τραπέζια και παγκάκια. Στο σημείο όπου σταματά η άσφαλτος, αφήνουμε τα αυτοκίνητά μας και ετοιμαζόμαστε για το φαράγγι.
ΞΕΚΙΝΑΜΕ ΤΗΝ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ
Στο τέλος της ασφάλτου, διακρίνουμε εύκολα μπροστά μας, ένα μονοπάτι με κατεύθυνση ανηφορική προς Κορομηλιά. Το ακολουθούμε για 45′ περίπου. Η διαδρομή είναι μέσα σε ένα μαγευτικό και συνάμα άγριο τοπίο, κατακλυσμένο από πυκνή βλάστηση και άπειρα τιτιβίσματα πουλιών. Το μονοπάτι είναι καλά σηματοδοτημένο και συντηρημένο. Έπειτα, συναντάμε μία διασταύρωση, όπου η μία κατεύθυνση είναι ανηφορική, προς το καταφύγιο Κορομηλιάς και η άλλη, με εμφανή σήμανση δεξιά, προς καταρράκτες. Μετά από πέντε λεπτά πεζοπορίας, το μονοπάτι διασταυρώνεται με τα νερά του φαραγγιού, όπου εκεί είναι και το σημείο εισόδου μας.
Λίγα μέτρα πιο πάνω διακρίνουμε έναν πολύ εντυπωσιακό καταρράκτη, ο οποίος καταλήγει σε μεγάλα απλωτά βράχια. Από κάτω του, απλώνεται μία ανοιχτή πεντακάθαρη λίμνη. Το νερό πέφτει με ορμή πάνω στα βράχια και διασπάται σε μικρά σταγονίδια, τα οποία καταλήγουν στο νερό προσφέροντας μια καταπληκτική εικόνα στους επισκέπτες, σε συνδυασμό πάντα με το καταπράσινο τοπίο.
Το κάτω μέρος του φαραγγιού είναι και το πιο διασκεδαστικό μέρος, εναλλακτικά μπορούμε να συνεχίσουμε την πεζοπορία μας για ακόμα 40 με 50′ ακολουθώντας το μονοπάτι που μας κατευθύνει προς το καταφύγιο. Στην επόμενη διχάλα που θα συναντήσουμε, ακολουθούμε το κατηφορικό του κομμάτι και ύστερα από 10′ πεζοπορίας βρισκόμαστε στην αρχή του φαραγγιού. Είναι εντυπωσιακό με μεγάλους καταρράκτες και η ασφάλισή του με διπλά βύσματα και ραπελόκρικους ή αλυσίδες, εκτός από ένα σημείο το οποίο έχει μονή. Βυθισμένο στο απέραντο πράσινο, καθώς η βλάστηση του μέρους είναι πλούσια εφόσον το υψόμετρο είναι στα …..
Το υπόλοιπο κομμάτι, είναι πολύ καλά ασφαλισμένο με διπλή ασφάλιση και σε αρκετά σημεία και από τις δυο μεριές. Κατηφορίζοντας το, θα συναντήσουμε εξίσου μεγάλες καταβάσεις όπου πολλές από αυτές καταλήγουν σε βαθειές βάθρες, τσουλήθρες των 8 με 9 μέτρων και άλματα από 2 έως 9 μέτρα. Σε πολλές από τις βάθρες θα χρειαστεί να κολυμπήσουμε.
Ο ΜΥΘΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΟΡΛΙΑΣ
Ο αρχαιότατος ποταμός της Πιερίας ονομαζόταν Ελικώνας, αλλά μετέπειτα έγινε γνωστός με την ονομασία Βαφύρας ή Ορλιάς. Σύμφωνα με τη μυθολογία, πήρε το όνομά του από τις μαινόμενες γυναίκες του Δίον, που ξέπλειναν τα χέρια τους εκεί, έπειτα από το φόνο του Ορφέα, βασιλιά των Κικόνων. Το ποτάμι από τη ντροπή του, χάθηκε στη γη και ξαναβγήκε στην επιφάνεια στο Δίον, με το όνομα Βαφύρας ή Ορλιάς (ή Ουρλιάς).
Το φαράγγι θεωρείται μέτριας δυσκολίας στην διεθνή κλίμακα του Canyoning (V3.A2.II). Για την κατάβαση του, προτείνουμε για μια τετραμελή ομάδα, 2 σχοινιά ημιστατικά των 50 μέτρων το καθένα (κατά προτίμηση 10 χιλιοστών, καθώς το φαράγγι σε αρκετά σημεία έχει τριβές).
Για την ασφαλή κατάβαση του Ορλιά, πρέπει να δείξετε προσοχή στα εξής σημεία:
- Ολισθηρότητα των βράχων
- Έλεγχο των βάθρων για τυχών φερτά υλικά, πριν την πραγματοποίηση των τσουληθρών ή των αλμάτων.
- Την ποσότητα και τη θερμοκρασία του νερού. (κατάλληλη περίοδος επανάληψης είναι από το Μάιο μέχρι τον Σεπτέμβριο. Τους χειμερινούς μήνες το νερό είναι αρκετά κρύο γι αυτό καλό θα ήταν να αποφεύγεται η κατάβαση του).
- Τριβές των σχοινιών.
- Απαραίτητα η ομάδα να αποτελείται από 4 άτομα και πάνω, με γνώσης τεχνικών κατάβασης φαραγγιού για λόγους ασφάλειας. Εκτός αν επιλέξετε να κατεβείτε το φαράγγι με Οδηγό-εκπαιδευτή canyoning.
Κείμενο – φωτό: Αναστάσιος Αποκρεμιώτης
