Ολοκληρώθηκε το αλπινιστικό camp της ΕΟΟΑ, με τη συγκέντρωση που πραγματοποιήθηκε στους Δολομίτες μεταξύ 19 και 25/8.
Η ομάδα του αλπινιστικού camp, με εκπαιδευτές – συνοδούς τους Νίκο Χατζή, Αλέξανδρο Κωνσταντινίδη και Τάσο Μουτάφη και εκπαιδευόμενους – συμμετέχοντες τους Αντώνη Κολοβό, Γεωργία Αποστόλου, Χαράλαμπο Καρασσαβίδη, Ευτύχη Παπαγρηγοράκη, Νίκο Καμπρογιάννη, Γιάννη Πιπιλή, Γιάννη Γρηγοριάδη, Στέφανο Καραντινάκη, Χριστίνα Κουρή, Νίκο Τσαγιαννίδη & Ιάσωνα Μανωλά, ήρθε σε επαφή με το αλπικό περιβάλλον και τις απαιτήσεις του, επανέλαβε πολλά μέτρα αλπικών διαδρομών, μάζεψε ανεκτίμητη εμπειρία, ενώ σίγουρα έσπασε και κάποιο ρεκόρ, αφού κατόρθωσαν να χωρέσουν (οι δεκατρεις) σε ένα κουτί-bivouac για τέσσερις!
Η ομάδα χρησιμοποίησε σαν βάση το καταφύγιο Pedrotti στους Δολομίτες της Brenta και επανέλαβε τις εξής διαδρομές:
Campanile Basso 2883m / pallone
Διαδρομή: Sogno California + εξοδος απο Maestri – Alimonta
Δυσκολία: VII-/VII
Υ.Δ.:380m
Σχοινοσυντροφιά: Νίκος Τσαγιαννιδης & Τάσος Μουτάφης
Διαδρομή: Fehrmann
Δυσκολία: V
Υ.Δ.: 350m
Σχοινοσυντροφιές: Νίκος Καμπρογιάννης – Ευτυχής Παπαγρηγοράκης, Ιάσωνας Μανωλάς – Στέφανος Καραντινάκης, Γιάννης Πιπιλής – Γιάννης Γρηγοριάδης, Χριστίνα Κουρή – Αντώνης Κολοβός – Αλέξανδρος Κωνσταντινίδης.
Campanile Basso 2883m / cima
Διαδρομή: Normale
Δυσκολία: IV / V-
Υ.Δ.: 390m
Σχοινοσυντροφιά: Γεωργία Αποστόλου & Χριστίνα Κουρή
Σημείωση: η διαδρομή δεν ολοκληρώθηκε.
Campanile Alto 2937m
Διαδρομή: N/NE Normale
Δυσκολία: III+
Υ.Δ.:380m
Σχοινοσυντροφιές: Χαράλαμπος Καρασαββιδης – Αντώνης Κολοβός, Αλέξανδρος Κωνσταντινιδης – Νίκος Χατζης
Διαδρομή: Hartmann – von Krauss
Δυσκολία: IV+
Υ.Δ.: 550m
Σχοινοσυντροφιές: Γεωργία Αποστόλου – Νίκος Καμπρογιάννης, Χαράλαμπος Καρασαββίδης – Τάσος Μουτάφης
Cima Brenta Alta 2962m/ Spigolo della Madonnina
Διαδρομή: Spigolo della Madonnina
Δυσκολία: V
Υ.Δ.: 250m
Σχοινοσυντροφιές: Γιάννης Πιπιλής – Γιάννης Γρηγοριάδης, Ευτύχης Παπαγρηγοράκης – Ιάσωνας Μανωλάς – Νίκος Χατζής
Διαδρομή: Via Detassis
Δυσκολία: V/VI
Υ.Δ.: 500m
Σχοινοσυντροφά: Νίκος Τσαγιαννίδης – Στέφανος Καραντινάκης
Cima Tosa 3136μ.
Ανάβαση στην κορυφή από το διάσελο Sella dalla Tosa 2800μ. από:
Γεωργία Αποστόλου
Χαράλαμπος Καρασαββίδης
Νίκος Καμπρογιάννης
Αντώνης Κολοβός
Γιάννης Πιπιλής
Cima Brenta Bassa 2814μ.
Διαδρομή: Via dei Tre Muri
Δυσκολία: V+
Υ.Δ.: 320m
Σχοινοσυντροφιά: Νίκος Τσαγιαννιδης – Ευτύχης Παπαγρηγοράκης
Crozzon di Brenta 3135μ.
Διαδρομή: Pilastro dei Francesi
Δυσκολία: VI+
Υ.Δ.: 830m
Ανάπτυγμα:1000m
Σχοινοσυντροφιές: Νίκος Τσαγιαννίδης – Ιάσωνας Μανωλάς
Διαδρομή: Via delle guide
Δυσκολία: V+
Υ.Δ.: 800m
Ανάπτυγμα:1000m
Σχοινοσυντροφιές: Στέφανος Καραντινάκης – Χριστίνα Κουρή, Γιάννης Πιπιλής – Γιάννης Γρηγοριάδης
Διαδρομή: Spigolo Nord
Δυσκολία: V-
Υ.Δ.: 900m
Ανάπτυγμα: 1250m
Σχοινοσυντροφιές: Ευτύχης Παπαγρηγοράκης – Νίκος Καμπρογιάννης, Χαράλαμπος Καρασσαβιδης – Αλέξανδρος Κωνσταντινίδης, Τάσος Μουτάφης – Νίκος Χατζής
Campanile Basso 2814μ. / Cima
Διαδρομή: Normale + έξοδος Preuss
Δυσκολία: V
Υ.Δ.: 430m
Ανάπτυγμα: 490m
Σχοινοσυντροφιές: Αντώνης Κολοβός – Γεωργία Αποστόλου
Βέβαια μια ξερή απαρίθμηση των διαδρομών που επαναλήφθηκαν δεν μπορεί να αποδώσει την πραγματικότητα του camp, οπότε συνιστούμε να συνεχίσετε διαβάζοντας τα λίγα λόγια που έγραψαν η Χριστίνα Κουρή και ο Αλέξανδρος Κωνσταντινίδης (ο καθένας με τη δική του οπτική) για αυτά που έζησαν σαν ομάδα, σε αυτό το μαγικό μέρος.
«Το ταξίδι στην Brenta ήταν η εκδήλωση με την οποία έκλεισε το αλπινιστικό camp για το 2023. Ζητήθηκε, λοιπόν, να γραφτεί κάτι το συγκλονιστικό. Αδύνατον να χωρέσει σε μερικές αράδες ένας τόπος που σε καταπίνει με την απεραντοσύνη και την αγριάδα της ομορφιάς του. Είναι, επίσης, αδύνατον ένα άτομο να μεταφέρει τις εμπειρίες μιας ομάδας, όταν κάθε ψυχή φαίνεται να έχει τον δικό της προορισμό, λόγο και σκοπό σε αυτό αλλά και κάθε αναρριχητικό -και μη- ταξίδι.
Για κάποιους από εμάς ήταν η πρώτη επαφή με διαδρομές τέτοιου τύπου. “Ένα ζαχαροπλαστείο με άπειρα γλυκά, περιορισμένο budget στην τσέπη και να μην ξέρεις ποιο να πρωτοδιαλέξεις. (Ι. – Ν.)” Την πρώτη μέρα κοιτούσαμε τους πύργους της Brenta σαν χαμένοι. Προκαλούν δέος, σαν ερωτική έλξη (Ε.), μην αφήνοντας πολλές επιλογές παρά μόνο της αναρρίχησης και της απόλαυσης (Ν.). Χαωμένοι από τα σκίτσα στους οδηγούς και τα αλαμπουρνέζικα στα ιταλικά, προσπαθώντας να αποκωδικοποιήσουμε όχι μόνο τις αναβάσεις αλλά και τις επιστροφές, πρήξαμε τον οδηγό που μας συνόδεψε, Νίκο Χατζή. Αυτός μας γείωσε αβίαστα και πολλές φορές: “δεν προτείνεται.”
Το να προσπαθήσεις να καβαλήσεις αυτήν την βραχώδη πληθωρικότητα με το καλημέρα, παίζοντάς το χαλαρός κι ωραίος, χωρίς να είσαι διαβασμένος, όχι μόνο για το πήγαινε αλλά και για το έλα, σε παραπέμπει στο “ένα-ένα-δύο,” λαϊκιστί 112. Τουλάχιστον, εκεί λειτουργεί άψογα και γρήγορα, αφού η αναψυχή στο βουνό θεωρείται δικαίωμα και όχι εκκεντρικότητα των παλαβών και οι πιο δημοφιλείς διαδρομές έχουν σειρά προτεραιότητας… Δεν ήμασταν για τέτοια φυσικά.
Σε έναν τόπο σαν αυτόν, η αντίληψη των μεγεθών αλλάζει. Αν θες να κάνεις κάτι μικρό για ζέσταμα ας πούμε, ξυπνάς χαλαρά στις 6 το πρωί, για να φύγεις το αργότερο στις 6.30, να σκαρφαλώσεις 350 μετράκια -τουλάχιστον,- και σβέλτα γιατί δεν θες να σε πιάσει η καταιγίδα μες τη “via χεράτα (Γ.).” Το να σε προλάβουν τα φαινόμενα πάνω στον πύργο, όπου η επιστροφή είναι μια περιπέτεια από μόνη της, δεν το πολυθές γιατί θα σε αναγκάσει να αλλάξεις δρομολόγιο, άσε που μπορεί να χάσεις και το γεύμα των 6.30 -fix- και μετά να την βγάλεις στεγνός με μια σουπίτσα.
Συνηθίζουμε στα ελληνικά βουνά να ανεβαίνουμε κάποια ορθοπλαγιά, και αν κάτι πάει στραβά, να κάνουμε αναστροφή τελευταία στιγμή και να κατεβαίνουμε ραπελάκια κυριλέ, από βύσματα και κρίκους. Στην Brenta, ανεβαίνεις το βουνό και μετά πρέπει και να το κατέβεις και αν χρειαστεί να επιστρέψεις από τη μέση καλή τύχη, αφού οι διαδρομές είναι τεράστιες, συχνά όχι ευθείες, στέκεσαι σε καρφιά και καλό είναι να έχεις καβάτζα πάνω σου τίποτα υλικά και μαγιόν, μήπως τυχόν και φτάνοντας στο ρελέ το βρεις, αντί για καρφωμένο, στον αέρα (Ν.).
Το αποτέλεσμα; Την τρίτη μέρα είχαμε ήδη βγει νοκ-άουτ. Όμως, την τέταρτη ημέρα επιχειρήθηκε το μεγαλύτερο project της εκδρομής, διαδρομές άνω των 800 μέτρων, που κατέληξε στο σφήνωμα 14 ατόμων, εξαιτίας της βροχής, στο κονσερβοκούτι (Ν.) -μπιβουάκ της κορυφής του Crozzon di Brenta, στα 3135μ, για να ακολουθήσει μια 4ωρη τεχνική επιστροφή με πολλά ραπέλ και scrambling στα γκρέμια. Μ’ αυτά και μ’ αυτά, μας βρήκε το σκοτάδι κι έτσι δεν τα είδαμε όλα, ίσως και καλύτερα. “Από δω πάει;” “Με βλέπεις;” “Πρέπει να έρθετε από την κόψη, πού έχετε μπει;” “Κατέβα κάτω να το πεις αυτό ρε μ..!” (Α.- Τ.) Τελικά, αν τυχόν αναρωτιέστε, ανεβήκαμε εμείς. Και φυσικά μόνο γελάσαμε.
Οι αναρριχητές σκαρφαλώνουν μόνοι τους, αν και μαζί. Διαμοιρασμένοι στις διαδρομές, η ομάδα μία. Τα βιώματα ξεχωριστά, αλλά τελικά ένας προορισμός -μάλλον το καταφύγιο. Ένα συναίσθημα, η εξάντληση της ημέρας, τα νεύρα της κούρασης, ο ενθουσιασμός της ολοκλήρωσης, η λύπη της αποχώρησης, η πλήρωση από την εμπειρία, αδημονία για το καινούργιο, όλα μοιρασμένα στο ένα σώμα που συνιστά η ομάδα, αν και κάθε φορά, κάθε τι φαίνεται να εκφράζεται από ένα άτομο. Στην πραγματικότητα πρόκειται για εμπειρία συλλογική, αν και ατομική.
Χριστίνα Κουρή
ΥΓ: Αν και έξω, η επικαιρότητα δεν άφησε κανέναν μας ανεπηρέαστο. Φέτος, που αντικρίζουμε στη χώρα μας την πρωτοφανή και μη αναστρέψιμη οικολογική καταστροφή για το σύνολο της ευρωπαϊκής ηπείρου, που προσωπικά και εμείς πλέον ως αναρριχητές βλέπουμε τα αγαπημένα μας πεδία να τα γλείφουν οι φλόγες σε βορρά και νότο, αυτό το αίσθημα του ανήκειν και της έμπρακτης συλλογικότητας που βιώνουμε στις περιπέτειες μας, ας γίνει έναυσμα και κινητήριος μοχλός για την ανάληψη δράσης, με όποιο μέσο και τρόπο διαθέτει ο καθένας και η κάθε μία από εμάς.
Το Επιστέγασμα
“Crozzon di Brenta, ο μεγαλύτερος πύργος του συγκροτήματος,1000 μέτρα με πάμπολλες διαδρομές. Πιο κλασσικές είναι η βορινή κόψη και η γραμμή των Οδηγών στον τοίχο. Έβλεπα τον τεράστιο πύργο και έσκυβα το κεφάλι… Δύο ώρες πρόσβαση, αναρρίχηση, περίπλοκη επιστροφή και ζέστη, πολύ ζέστη – θα πονέσει αυτό… ή μήπως όχι;
Η ορμητικότητα της ομάδας δεν μου άφησε κανένα περιθώριο – όλοι πύραυλοι – όλοι για Crozzon – όλοι την ίδια μέρα.
Δώδεκα μέλη του camp την ανέβηκαν. Εγώ με Χάμπο, Ευτύχη, Τάσο, Χατζή και Κάμπρο, από την Κόψη. Στην Οδηγών οι Γιάννηδες, ο Καραντινάκης και η Κουρή. Στο Πίλιε των Γάλλων ο Τσιαγιανίδης με τον Ιάσωνα.
Είκοσι ώρες καταφύγιο-καταφύγιο. Βγήκαμε επάνω στην ώρα μας, αλλά εκεί μας περίμενε μία ηλεκτρική καταιγίδα που κράτησε δύο ώρες. Οι της κόψης προστατευτήκαν στο biwako της κορυφής, οι του τοίχου, σε σπηλίτσες στην έξοδο. Στο τέλος συγκεντρωθήκαμε όλοι στο biwako όπου πρέπει να έγινε κάποιο ρεκόρ χωρητικότητας, αφού είναι για τέσσερις και ήταν μέσα δεκατρείς με σακίδια σχοινιά όλα. Η κόψη της επιστροφής προς Cima Tossa έγινε αναγκαστικά το βράδυ σε κάπως υγρό τερέν.
Στο μεταξύ οι Αντώνης και Τζο κορύφωσαν με στυλ στο Cabanile Basso, εκπληρώνοντας το χρέος της κορυφής για όλη την ομάδα.
Έτσι επιστεγάστηκε το Αλπινιστικό της ΕΟΟΑ 2023. Με διαδρομάρες, χαμόγελα, υγεία και ελπίδες.
