Στη σελίδα του FB «Φίλοι της 8ης ΕΜΑΚ», η οποία προφανώς είναι ανεπίσημη αλλά σίγουρα απηχεί τις απόψεις των μελών της υπηρεσίας, αναρτήθηκε ένα κείμενο που ούτε λίγο ούτε πολύ χαρακτηρίζει την πρόσφατη επιχείρηση διάσωσης στον Όλυμπο, ως «κάτι μοναδικό».
Δεν κατανοούμε τον χαρακτηρισμό για μια επιχείρηση διάσωσης ενός ανθρώπου, που ειδοποίησε για βοήθεια και τελικά κατέβηκε νεκρός. Θα περιμέναμε μεγαλύτερη ευαισθησία και κάτι περισσότερο από μια συντεχνιακού επιπέδου ανάρτηση, από ανθρώπους που διάλεξαν για επάγγελμα τη διάσωση των συνανθρώπων τους και που είναι σε θέση να κατανοήσουν τι σημαίνει να πεθαίνεις από υποθερμία και εξάντληση.
Ναι, το να ρισκάρεις τη ζωή σου για να σώσεις έναν άνθρωπο είναι σεβαστό. Αλλά αν κάποιος σε καλεί να τον διασώσεις, φτάσεις μετά από ώρες, αυτός πεθάνει από εξάντληση και υποθερμία, τελικά κατορθώνεις να κατεβάσεις τη σορό του μετά από 48 ώρες και αυτό το θεωρείς “μοναδικό επίτευγμα“, τότε κάτι δεν πάει καλά. Δε λέει κανένας ότι δεν υπερέβαλλες εαυτόν, αλλά δε σημαίνει ότι τα πράγματα δε γίνονται και καλύτερα. Όπως γίνονται σε κάθε πολιτισμένη χώρα. Η ανακοίνωση αναφέρει ότι το σημείο ήταν πολύ δύσκολο. Μα που θα πάθει ατύχημα ένας αναρριχητής; Στο ίσιωμα; Και πάλι καλά, γιατί αν το ατύχημα γινόταν μια σχοινιά χαμηλότερα, αντί στην κορυφογραμμή στο Στεφάνι, τι θα γινόταν; Θα περιμέναμε να πέσει μόνος του ο άτυχος αναρριχητής;
Δεν υποστηρίζουμε ότι τίποτα δε γίνεται. Απεναντίας ακόμα και σε σχέση με πριν 3-4 χρόνια, υπάρχει πρόοδος. Αλλά όλοι το βλέπουμε: μόλις τα πράγματα ζορίσουν υπάρχει μεγάλο πρόβλημα. Αντί για διθυράμβους λοιπόν, καλύτερα θα ήταν η ηγεσία της ΕΜΑΚ να προβληματιστεί για το τι μέσα και εκπαίδευση πρέπει να δώσει στο προσωπικό της, εν τέλει τι προσόντα πρέπει να έχει το προσωπικό της, προκειμένου να είναι σε θέση να αντιμετωπίζει (με ασφάλεια για το ίδιο πρώτα – πρώτα) τέτοια περιστατικά, που όλο και πληθαίνουν.
Η λογική λέει ότι δεν μπορείς να διασώσεις αναρριχητές αν δεν είσαι αναρριχητής. Πως θα λειτουργήσεις κάτω από δύσκολες συνθήκες σε ένα πεδίο που δεν έχεις βρεθεί ούτε σε κανονικές συνθήκες; Πως θα προσεγγίσεις έγκαιρα μια κορφή, πριν το θύμα ξεψυχήσει από τα τραύματα του ή/και την εξάντληση, αν πρέπει να ανέβεις από τη βάση του βουνού με τα πόδια; Πως ένα ελικόπτερο θα προσεγγίσει μια ορθοπλαγιά αν δεν κάνει γι’ αυτή τη δουλειά και αν δεν υπάρχει εκπαιδευμένος πιλότος για να το πετάξει; Απλές ερωτήσεις. Ή τελικά θα είμαστε ικανοποιημένοι αν απλώς συλλέγουμε πτώματα; Και κάτι τέτοιες ανακοινώσεις, έστω και ανεπίσημες μας κάνουν να ανησυχούμε ότι τίποτε καλύτερο δε θα γίνει.Η ΕΜΑΚ είναι μια κρατική υπηρεσία που χρηματοδοτείται από τους φόρους των πολιτών και που το προσωπικό της, δεν προσφέρει στον ελεύθερο χρόνο του τις υπηρεσίες του, ούτε διακινδυνεύει εθελοντικά τη σωματική του ακεραιότητα. Είναι επαγγελματίες, με αποστολή την παροχή διάσωσης και βοήθειας σε δύσκολα περιστατικά, μεταξύ άλλων και σε ορειβατικά και αναρριχητικά ατυχήματα. Τους σεβόμαστε, αλλά σαν τέτοιοι θα κριθούν.
Το κείμενο της ανάρτησης:
Την ημέρα που όλη η Ελλαδα ζουσε την χειρότερη τραγωδία της τελευταίας δεκαετίας με τις καταστροφικές πυρκαγιές της Αθήνας, στον όλυμπο απεφεύχθη μια δεύτερη τραγωδία χάριν της επαγγελματικής κατάρτισης των πυροσβεστών της 8ης ΕΜΑΚ ΘΕΣΣΑΛΙΑΣ, 2ης ΕΜΑΚ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ.4ης ΕΜΑΚ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ ΘΡΑΚΗΣ, 5ης ΕΜΑΚ ΗΠΕΙΡΟΥ, Π.Υ Κατερίνης Λιτοχώρου. Απο την κορυφή της τρίτης ψηλότερης κορυφής του Ολύμπου το Στεφάνι και σε υψόμετρο 2908 μ 29 πυροσβέστες με την βοήθεια και τριών εθελοντών της Ε.Ο.Δ επιχείρησαν επι 2 ημέρες κάτω από τις χειρότερες καιρικές συνθήκες και κατάφεραν να διασώσουν με ασφάλεια ζωντανο τον έναν από τους δύο αναρριχητές που είχαν εγκλωβιστεί λόγω κακοκαιρίας στην αναρριχητική τους διαδρομή. Την ώρα που κάποιοι ασκούν κριτική σε βάρος της Πυροσβεστικής και της Αστυνομίας εκμεταλευόμενοι με τον πιο ανήθικο τρόπο το θάνατο συνανθρώπων μας αυτοί οι ίδιοι πυροσβέστες ενωμένοι σαν μια γροθιά από διαφορετικές υπηρεσίας αψήφησαν καθε παγκόσμιο πρωτόκολλο ασφάλειας και επιχείρησαν από το μεσημέρι της Τρίτης μέχρι το μεσημερι της Τετάρτης χωρίς καμία διακοπή μέσα σε ομίχλη και χαμηλές θερμοκρασίες πάνω στην κορυφογραμμή του Στεφανιού για ένα και μόνο σκοπό, να κατεβάσουν τους δύο συνανθρώπους τους. Ακροβατώντας σε κορυφή πλάτους ούτε μισού μέτρου σε πολλά σημεία 29 πυροσβέστες και δύο εθελοντές κρεμασμένοι από τα 2908 μέτρα σε σημείο που όυτε το ελικόπτερο δεν τόλμησε να προσεγγίσει και με τον καιρό να κλείνει ανα πάσα πετυχαν κάτι το μοναδικό. Ευχαριστούμε το καταφύγιο¨Γιώσος Αποστολίδης¨και τον διαχειριστή του Λάζαρο Μποτέλη για την αμέριστη συμπαράσταση και υποστήριξη όλες τις ημέρες.Ευχαριστούμε τις οικογένειες μας που μας στηρίζουν, ευχαριστούμε όλους όσους μας τηλεφωνούσαν για να μας δώσουν δύναμη.
