Ο Ντάνυς ο μαλάκας.

Στα Χαμπίμπια του Παρνασσού. Φωτό: Γ. Σιδηράς

Η διαδρομή Μάννα – Χαμπίμπι – Τσάρκος είναι από τις πιο θεαματικές και ενδιαφέρουσες διαδρομές στον Παρνασσό. Οι παλιοί ορειβάτες την ξέρουν, όπως ξέρουν ότι εδώ και πάρα πολλά χρόνια ήταν σημασμένη.

Μικρά, διακριτικά, κόκκινα σημάδια που δεν ήταν κραυγαλέα, δεν αλλοίωναν την αισθητική του τοπίου και συγχρόνως οδηγούσαν τον ορειβάτη να ακολουθήσει τη σωστή πορεία, γιατί χωρίς να είναι πυκνά, ήταν εκεί που …έπρεπε.

Μέχρι που βρέθηκε ο Ντάνυς. Πήρε την μπατανόβουρτσα και τα αντικατέστησε με τεράστια, αντιαισθητικά, κόκκινα στρογγυλά σημάδια.
Τα ίδια έχουν γίνει και σε άλλα μέρη π.χ. στη Νεραϊδοσπηλιά του Πανασσού πάνω από τη Βάργιανη, αλλά και σε πολλά άλλα βουνά.

Πολλοί πιάνουν τη βούρτσα και όποιον πάρει ο χάρος. Στο όνομα της ασφάλειας και του καλού όλων μας, αλλά τελικά για να καλύψουν τις δικές τους ανασφάλειες και έλλειψη εμπειρίας, τα βουνά μας γεμίζουν σιγά – σιγά τεράστια κόκκινα και κίτρινα (συνήθως) σημάδια και μάλιστα πολλές φορές τόσο πυκνά που είναι να απορείς. Για να μην αναφερθούμε στην άλλη μάστιγα, τις πλαστικές κορδέλες, που πολυμερισμένες αποτελούν ίσως το πιο κοινό σκουπίδι που βρίσκεις στα μονοπάτια μας.

Έτσι, εκεί που ανέβαινες σε ένα υπέροχο και απόμερο τοπίο, τώρα πλέον περπατάς στα ίχνη του Ντάνυ….του Ντάνυ του μαλάκα.

SHARE
Γεννήθηκα στην Αθήνα το 1964. Μικρός κοίταζα την Πάρνηθα από το πατρικό μου με τις ώρες. Ήταν για μένα ένας άγνωστος μαγικός κόσμος που άφηνε ελεύθερη τη φαντασία μου. Πεζοπορώ, ορειβατώ, σκαρφαλώνω και φωτογραφίζω στα βουνά από το 1984 και άρχισα να αρθρογραφώ σε ανάλογα περιοδικά από το 1990. Η αγάπη μου για το βουνό με έκανε το 1998 να εκδώσω το περιοδικό ΑΝΕΒΑΙΝΟΝΤΑΣ ΣΤΑ ΒΟΥΝΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ (1998 – 2015), ενώ από το 2006 έως το 2010 πρόσθεσα και το περιοδικό ΠΟΔΗΛΑΤΗΣ. Έχω γράψει πεζοπορικούς οδηγούς για την Πάρνηθα, τον Όλυμπο, τον Παρνασσό, τα Βαρδούσια κ.α.