Ντουρντουβάνα – Μια κλασική ανάβαση

23/04/2019

h thea apo thn ntourntouvana — Κοιτώντας από την κορυφή. Κάτω η πεδιάδα του Φενεού και απέναντι η Ζήρεια και δεξιά ο Ολίγυρτος.

Ένας από τους πιο must προορισμούς του «μέσου» εποχούμενου εκδρομέα τα τελευταία χρόνια στην περιοχή της Κορινθίας είναι αναμφίβολα η λίμνη της Δόξας κάτω από τη Ντουρντουβάνα.

Δεκάδες (ή εκατοντάδες;) αυτοκίνητα και μηχανές περιδιαβαίνουν το περιμετρικό δρόμο της ομολογουμένως πολύ ωραίας αυτής τεχνητής λίμνης, ελάχιστοι όμως από αυτούς το βλέπουν σαν κάτι περισσότερο από μία ωραία εικόνα και γρήγορα – γρήγορα κατευθύνονται στη πλησιέστερη «κοψιδερί» (ο καθαρός αέρας ανοίγει – ως γνωστόν – την όρεξη).

Ακριβώς από τη λίμνη όμως γίνεται μία από τις πιο όμορφες και κλασικές αναβάσεις στα βουνά του Μοριά και δεν είναι άλλη από την ανάβαση στη Ντουρντουβάνα, το βουνό που δεσπόζει στο τοπίο. Ένα βουνό σχετικά μικρό, ουσιαστικά η Ντουρντουβάνα είναι η συνέχεια της νότιας κορυφογραμμής του Χελμού, που χωρίζεται από αυτόν με το γνωστό «Διάσελο του Κυνηγού».

Η Ντουρντουβάνα παρ’ ότι μικρή, έχει υψόμετρο που ξεπερνά τα 2000μ. (2109μ.) και μια ανάβαση που προσφέρει πολύ όμορφη θέα. Και επειδή όσοι διαβάζουν «Α» είναι ανήσυχοι τύποι και όχι «εκδρομείς του Σουκού», ορίστε η περιγραφή της πολύ όμορφης αυτής ανάβασης.

Ακριβώς από το περιμετρικό δρόμο της λίμνης (στο πιο δυτικό του σημείο) υπάρχει διασταύρωση που φεύγει δυτικά πάνω προς το δάσος. Εκεί υπάρχει και κίτρινη μεγάλη πινακίδα «προς Ντουρντουβάνα». Η ανάβαση είναι σημασμένη με κόκκινο – άσπρο τετράγωνο και μάλιστα αρκετά πυκνά, οπότε δεν θα συναντήσουμε κανένα πρόβλημα ακόμα και με άσχημο καιρό.

Πιάνουμε λοιπόν το δρόμο και λίγο πιο πάνω μονοπάτι συντομεύει τις στροφές περνώντας από μία μικρή πηγή και κατόπιν από λιβάδι. Ξαναβγαίνουμε στο δρόμο και ανηφορίζουμε μέσα σε πυκνό δάσος έλατου (κόβοντας που και που τις φουρκέτες από μονοπάτι). Έτσι γρήγορα (50’) βγαίνουμε σε δεξαμενή και λίγα μέτρα πιο πάνω σε στάνη. Διακόσια μέτρα ακόμα και ο δρόμος σταματά σε μεγάλη δεξαμενή. Απ’ εδώ αρχίζει το μονοπάτι που είναι αρκετά φανερό, άλλωστε η σήμανση συνεχίζει να είναι πολύ καλή, πάντα μέσα σε δάσος έλατου και τώρα πια και μαυρόπευκου. Φεύγουμε σιγά – σιγά αριστερά έχοντας σε πολλά σημεία καταπληκτική θέα της λίμνης και της Ζήρειας απέναντι.

limnh doxas kai zhreia ap;o to diaselo tou kynhgou — Η λίμνη της Δόξας και απέναντι η Ζήρεια, όπως τις βλέπουμε ανεβαίνοντας προς το Διάσελο του Κυνηγού.

Βγαίνουμε σε δρόμο (αυτός είναι ο κύριος χωματόδρομος που περνώντας από το διάσελο του Κυνηγού, συνδέει το Φενεό με το Πλανητέρο και γενικότερα την Αχαΐα) που τον αφήνουμε σχεδόν αμέσως και πού γρήγορα πατάμε στο Διάσελο του Κυνηγού στα 1450μ. (2 ώρες). Τώρα το μονοπάτι (κόκκινη σήμανση) φεύγει αριστερά στην πλαγιά ανάμεσα στα έλατα και αφού ανηφορίσει λίγο ευθεία επάνω, κατόπιν μαλακώνει και αρχίζει να τραβερσάρει τη πλαγιά προς τα δεξιά για να αποφύγει τα βράχια από επάνω. Τραβερσάροντας όλο ανηφορικά και λίγο προς τα δεξιά βγαίνουμε πάνω από ανοιχτή ρεματιά που χωρίζει τις δύο κορφές της Ντουρντουβάνας, την ομώνυμη και ψηλότερη και τη δίδυμη της βραχώδη και λίγο χαμηλότερη Τριανταφυλλιά. Το μονοπάτι ανηφορίζει παράλληλα με τη ρεματιά – πάντα με καλή σήμανση – και μας ανεβάζει πρώτα στη Τριανταφυλλιά και κατόπιν εύκολα διασχίζει την όμορφη ράχη που συνδέει τις δύο κορφές έως τη Ντουρντουβάνα (3.50’).

Φανταστική θέα της λίμνης (μόνο από τη Τριανταφυλιά), του Χελμού, του Φενεού και των Αρκαδικών βουνών. Πραγματικά άξιζε τον κόπο.
Επιστροφή από τα ίδια.

Χάρτης: Χελμός 1:50.000 εκδ. Ανάβαση
Δυσκολία: μέτρια
Χρόνος: 3.30’ – 4 ώρες
Σήμανση: πολύ καλή (κόκκινα τετράγωνα ή βούλες)
Σημείο εκκίνησης: Λίμνη Δόξας.
Κοντινότερο χωριό: Καλύβια Φενεού (έρχεστε μέσω Εθνικής Κορίνθου – Πατρών, Στυμφαλίας, 192 χλμ. από Αθήνα).