Ορεινή διάσωση στην Ελλάδα – Μια τραγική ιστορία

Πριν δυο εβδομάδες ένας 40χρονος Γερμανός πεζοπόρος έχασε το μονοπάτι στην περιοχή της Αγ. Ρουμέλης στην Κρήτη και έπεσε σε ένα μικρό σπασμένο γκρεμό.

Σκάλωσε βαριά τραυματισμένος σε ένα δένδρο, μέχρι που εντοπίστηκε και άρχισε η ….επιχείρηση διάσωσης. Ο άνθρωπος, προφανώς από κάποια εσωτερική αιμορραγία, πέθανε μετά από λίγη ώρα, καθώς οι «διασώστες» προσπαθούσαν να του πετάξουν ένα καραβόσκοινο για να πιαστεί! Τελικά οι διασώστες κατόρθωσαν να τον ανασύρουν μετά από 3 ώρες.

Ανεκπαίδευτοι άνθρωποι, που βάζουν και τον ίδιο τον εαυτό τους σε κίνδυνο λόγω της ασχετοσύνης τους, καλούνται να σώσουν ανθρώπους που χρειάζονται τη βοήθεια τους και φυσικά δεν το καταφέρνουν. Και βέβαια δε φταίνε αυτοί.

Η Αγ. Ρουμέλη, δέχεται καθημερινά από τον Μάιο έως και τον Οκτώβριο εκατοντάδες πεζοπόρους που κατεβαίνουν το φαράγγι της Σαμαριάς και αφήνουν στο νησί χιλιάδες και χιλιάδες ευρώ. Δε μιλάμε για κάποιο ξεχασμένο μέρος της Πίνδου, αλλά για την Κρήτη, έναν από τους δημοφιλέστερους τουριστικούς προορισμούς παγκοσμίως, που η πεζοπορία στα βουνά της και ειδικά στη Σαμαριά αποτελεί αιτία επίσκεψης. Παρ’ όλα αυτά καμία μέριμνα διάσωσης και πρώτων βοηθειών δεν υπάρχει σε περίπτωση ατυχήματος, που στατιστικά είναι αδύνατο να μην συμβεί.

Στο δεύτερο video που επισυνάπτουμε, η ρεπόρτερ του τοπικού καναλιού, παρατηρεί: «το περιστατικό ανέδειξε την έλλειψη γιατρού στην Αγ. Ρουμέλη, όσο και της οδικής πρόσβασης σε αυτήν…». Όχι την έλλειψη διάσωσης, αλλά την έλλειψη οδικής πρόσβασης!

Να σημειώσουμε ότι και φέτος το καλοκαίρι, όταν βαριές βροχές έπεσαν απρόσμενα στο νησί, οι αρχές δεν έκλεισαν το φαράγγι, με αποτέλεσμα να κινδυνέψουν άνθρωποι από λιθοπτώσεις.

Διαβάστε ακόμα:  Ορειβάτισσα τραυματίζεται στα Ζωνάρια. Ευτυχώς δεν ήταν τόσο σοβαρό και επιβίωσε!

Καμιά ελπίδα στο Ελλαδιστάν….

Videos

Η «διάσωση»
Η ανταπόκριση του τοπικού καναλιού

SHARE
Γεννήθηκα στην Αθήνα το 1964. Μικρός κοίταζα την Πάρνηθα από το πατρικό μου με τις ώρες. Ήταν για μένα ένας άγνωστος μαγικός κόσμος που άφηνε ελεύθερη τη φαντασία μου. Πεζοπορώ, ορειβατώ, σκαρφαλώνω και φωτογραφίζω στα βουνά από το 1984 και άρχισα να αρθρογραφώ σε ανάλογα περιοδικά από το 1990. Η αγάπη μου για το βουνό με έκανε το 1998 να εκδώσω το περιοδικό ΑΝΕΒΑΙΝΟΝΤΑΣ ΣΤΑ ΒΟΥΝΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ (1998 – 2015), ενώ από το 2006 έως το 2010 πρόσθεσα και το περιοδικό ΠΟΔΗΛΑΤΗΣ. Έχω γράψει πεζοπορικούς οδηγούς για την Πάρνηθα, τον Όλυμπο, τον Παρνασσό, τα Βαρδούσια κ.α.