O Adam Ondra σκαρφάλωσε ελεύθερα την «Tough Enough» μια διαδρομή 370μ. με βαθμό δυσκολίας F8b+, ολοκληρώνοντας τη σε μια μόνο μέρα. Αυτή η επιτυχία του έγινε μόλις τη πρώτη μέρα των αναρριχήσεων του στο Karambony της Μαγαδασκάρης.
Ο Τσέχος αναρριχητής-φαινόμενο, ολοκλήρωσε με τη πρώτη προσπάθεια τις 8 από τις 10 σχοινιές και τρεις ημέρες αργότερα επέστρεψε και επανέλαβε και αυτές τις δυο ολοκληρώνοντας έτσι ελεύθερα όλη τη διαδρομή, που είναι πλέον μια από τις σκληρότερες sport πολλών σχοινιών γραμμή: P1 7b+, P2 7c+, P3 8a+, P4 7c, P5 8a+, P6 8a+, P7 8b+, P8 8b+, P9 8b+, P10 8b. Δικαιώνει απόλυτα το όνομά της έτσι;
Όσον αφορά τη διαδρομή, πρόκειται για έναν κάθετο τοίχο από καθαρό γρανίτη, υψηλής τεχνικής και απαιτεί προσεκτική χρήση των δακτύλων του αθλητή, ενώ δεν έχει εύκολες σχοινιές. Η διαδρομή αυτή έχει μια μακρά ιστορία, αφού μερικοί από τους καλύτερους sport αναρριχητές, έχουν προσπαθήσει επάνω της. Εσείς απολαύστε το video με τους Arnaud Petit, Stéphanie Bodet, Sylvain Millet και Laurent Triay, για να πάρετε μια ιδέα για τη διαδρομή.
Αργότερα ο Adam έστρεψε τη προσοχή του σε μια μη ελευθερωμένη γραμμή στο κοντινό Tsaranoro Atsimo. Η διαδρομή «Mora Mora» (φωτογραφία αριστερά) ολοκληρώθηκε σχεδόν ελεύθερα στην πρώτη ανάβασή της το 1999, και οι πρώτοι αναρριχητές είχαν την (λαθεμένη) εντύπωση ότι η διαδρομή μπορούσε να ελευθερωθεί στο βαθμό δυσκολίας F8a. Όμως ο Ondra ελευθέρωσε τη σχοινιά με F8c και έτσι απέδειξε το πόσο δύσκολο είναι να υπολογιστούν οι βαθμοί σε αυτούς τους τόσο τεχνικούς και κάθετους τοίχους, πράγμα που είναι πολύ διαφορετικό από τις αρνητικές ασβεστολιθικές διαδρομές διαρκείας.
Πολλοί κορυφαίοι αναρριχητές έχουν πάει στη Μαγαδασκάρη για να δοκιμάσουν την «Tough Enough» και όλες οι σχοινιές έχουν ελευθερωθεί πριν την επίσκεψη του Adam, αλλά όχι η διαδρομή με ολοκληρωμένο τρόπο. Ωστόσο, το να ενωθούν οι σχοινιές με αυτό τρόπο, είναι ένα μεγάλο επίτευγμα, ειδικά όταν πολλές από αυτές περνιούνται για πρώτη φορά (με σχοινί από κάτω). Οι υψηλές θερμοκρασίες σε συνδυασμό με τα δύσκολα πιασίματα και τον τραχύ γρανίτη σημαίνει ότι το δέρμα των δακτύλων είναι ένας από τους κύριους περιοριστικούς παράγοντες. Επίσης ο τοίχος βλέπει προς τα νοτιοανατολικά και εκτίθεται στον δυνατό αφρικανικό ήλιο μέχρι λίγο μετά το μεσημέρι. Ο Ondra επέλεξε να ανέβει πολύ νωρίς το πρωί όπου οι θερμοκρασίες είναι μικρότερες. Στη συνέχεια περίμενε σε μια portaledge μέχρι ο ήλιος να φύγει από την κόψη, και συνέχισε με σκιά.
Ο Ondra ήταν ο νικητής του παγκόσμιου κυπέλλου του 2009 στη κατηγορία lead και ξανά του παγκόσμιου κυπέλλου του 2010 αυτή τη φορά όμως στο bouldering. Με αυτή την αναρρίχηση στο Karambony ο νεαρός Τσέχος εδραιώνει ακόμη περισσότερο τη θέση του στην κορυφή της ιεραρχίας της παγκόσμιας αναρρίχησης ενώ αποδεικνύει για ακόμη μια φορά ότι είναι ικανός να χειριστεί όλα τα στυλ βράχου ή πλαστικού σε ένα υψηλότατο επίπεδο. Ας δούμε όμως τώρα τι είπε ο Ondra σε μια μικρή συνέντευξη του, σχετικά με την «Tough Enough» και την επίσκεψή του στη Μαγαδασκάρη, στο συντάκτη Bjorn Pohl του UKC International:
Πώς σου ήρθε σαν σκέψη να διαλέξεις να πας στη Μαγαδασκάρη και να δοκιμάσεις αυτή τη διαδρομή; Πότε άκουσες για πρώτη φορά για αυτές;
Για πρώτη μου φορά άκουσα για αυτή τη διαδρομή όταν η γαλλική ομάδα του Francois Legrand ξεκίνησε να τη δοκιμάσει. Αυτό αν θυμάμαι καλά συνέβη το 2006 ή το 2007. Για εμένα, ηταν μια προφανής πρόκληση και ήταν ξεκάθαρο ότι είναι εφικτή από τη στιγμή που όλες οι σχοινιές είχαν ελευθερωθεί, όμως ήταν αρκετά δύσκολο να ολοκληρωθούν σε μία μόνο μέρα. Επιπλέον έμοιαζε αρκετά «τρομερή» από τις φωτογραφίες.
Ποιες ήταν οι εντυπώσεις σου όταν έφτασες εκεί πέρα; Ο τοίχος, η χώρα, η κουλτούρα, ο καιρός … μιλάω για το οτιδήποτε
Όταν φτάσαμε στη κατασκήνωση του Catta, δεν ήμουν και τόσο σίγουρος για το αν θα μπορούσαμε να σκαρφαλώσουμε με τέτοια ζέστη και επίσης ο βράχος φαινόταν να είναι τόσο τραχύς και άγριος. Ευτυχώς όμως ο καιρός έγινε πιο κρύος την αμέσως επόμενη μέρα. Μια άλλη εντύπωση που αποκομίσαμε ήταν ότι είναι πραγματικά ένα πανέμορφο μέρος με ευχάριστους ανθρώπους εντελώς διαφορετικό από την ταραχώδη Ευρώπη.
Με ποιο τρόπο προσεγγίζεις μια τόσο σημαντική ανάβαση; Πόσο δηλαδή είναι αυτό, κάτι διαφορετικό από το να προσεγγίζεις μια σπορ διαδρομή ή ένα boulder πρόβλημα;
Απ’ τη στιγμή που είχα τον καλύτερο ασφαλιστή μαζί μου, δηλαδή τον Pietro dal Pra ο οποίος δουλεύει πολύ σκληρά, μπορούσα να επικεντρωθώ μόνο στο σκαρφάλωμα και σε τίποτα άλλο, πράγμα που είναι ένα μεγάλο πλεονέκτημα. Ένα μέρος της αναρρίχησης μου, ανήκει επίσης στον Pietro. Υπάρχει ο δυνατός ήλιος ολόκληρο το πρωί μέχρι τις 12 π.μ. και λόγω της μεγάλης διάρκειας της διαδρομής δεν υπάρχει περίπτωση να ξεκινήσεις αργά. Δεν περίμενα να ολοκληρώσω την πρώτη μέρα, βασικά περίμενα να χρειαστώ μέρες δουλειάς στο τοίχο πριν τη τελική μέρα. Ο Pietro, μαζί με έναν ιταλό, τον Berni, κατάφεραν να περάσουν τις πρώτες 6 σχινιές και έστησαν το portaledge ακριβώς κάτω από τις crux σχινιές. Την επόμενη μέρα πήγα να τις δοκιμάσω και προς έκπληξή μου έκανα όλες στις σχοινιές με σχοινί από κάτω, εκτός από την 7η και την 9η οι οποίες έγιναν με τη δεύτερη προσπάθεια. Κατά τη διάρκεια της κατάβασης σταματήσαμε στο portaledge και διανυκετερεύσαμε. Το επόμενο πρωί μπορούσαν να δοκιμάσω της κινήσεις . Το να υπάρχει το portaledge στη μέση του τοίχου ήταν καλό. Σκαρφαλώσαμε τις πρώτες 6 σχινιές από τις 5 μέχρι τις 8:30 π.μ. και μετά περιμέναμε στο portaledege μέχρι που κρύφτηκε ο ήλιος και συνεχίσαμε στη σκιά. Είναι γεγονός πως ανεβαίνοντας σε μια τόσο μακριά διαδρομή υπάρχει περισσότερη δουλειά ειδικά για τους ασφαλιστές ακόμα και αν αυτή η διαδρομή είναι καλά εξοπλισμένη και σχετικά κοντά στο κάμπινγκ.
Έκανες καμία ειδική προπόνηση η εκπαίδευση για αυτό;
Όχι, είχα προπονηθεί περισσότερο για τους αγώνες ελπίζοντας ότι θα μπορούσα να θυμηθώ κάποιες τεχνικές στο κάθετο σκαρφάλωμα. Η μόνη προετοιμασία ήταν να βάλω το απαραίτητο αντι-ιδρωτικό στο δέρμα μου.
Ο Dani Andrada και ο Chris Sharma δήλωσαν ότι θα ήθελαν να κάνουν μερικές αρκετά δύσκολες σχινιές όταν βρουν χρόνο που όσον αφορά το βαθμό δυσκολίας θα είναι 9a και 9a+. Νομίζεις ότι είναι πιθανό να ανέβει η δυσκολία τόσο ψηλά στο προσεχές μέλλον;
Νομίζω πολύ δύσκολα. Σε εμένα ακούγεται δυσκολότερο να σκαρφαλώσεις 5 σχοινιές των 9a από το να κάνεις το ίδιο σε μια μόνο σχοινιά δυσκολίας 9c. Ακόμη δυσκολότερο θα είναι να βρεις κάποια τέτοια γραμμή και να την ανοίξεις με ένα καλό στυλ.
Και τώρα τι σκέφτεσαι να κάνεις; Υπάρχουν καθόλου σχέδια η projects για άλλες ανάλογες διαδρομές; Υπάρχουν άλλες γραμμές; (αλπικές, παραδοσιακές, ή στον πάγο;)
Για κάποιο καιρό, θα κάνω μόνο σπορ αναρρίχηση και bouldering αλλά στο μέλλον θα ήθελα να δοκιμάσω και αυτά που ανέφερες, αλλά δεν έχω κάποια συγκεκριμένα σχέδια ακόμα.
Υπάρχει κάτι που θα ήθελες να προσθέσεις;
Θα ήθελα να ευχαριστήσω όλους όσοι είχαν το όραμα να ανοίξουν τη διαδρομή «Tough Enough» και τον Pietro για την ασφάλιση και για τη συνολική δουλειά που έκανε για εμένα εκεί πάνω…
