Ένας από τους πρωτοπόρους και χαρισματικούς Αμερικάνους αναρριχητές της γενιάς του 60 έφυγε χθες από τη ζωή. Ο Royal Robbins (3/2/35 – 14/3/17) θιασώτης και προπαγανδιστής της ελεύθερης και καθαρής αναρρίχησης, έσπρωξε τα όρια σε επίπεδα άγνωστα μέχρι τότε.
Ξεκίνησε την αναρρίχηση τη δεκαετία του 50 και το 1952 ανοίγει διαδρομή (Open Book) δίνοντας το πρώτο αμερικάνικο 5.9. Το 1957 κάνει την πρώτη ανάβαση της βορειοδυτικής όψης του Half Dome στο Yosemite που είναι και η πρώτη ελεύθερη διαδρομή έκτου βαθμού (VI/5.9/5c) στην Αμερική. Το 1961 ανοίγει με τους Tom Frost και Chuck Pratt την περίφημη Salathe Wall στο El Capitan την πιο σκληρή big wall διαδρομή της εποχής της.
Για τα επόμενα χρόνια βρίσκεται στην αιχμή της αναρριχητικής δράσης ανοίγοντας και επαναλαμβάνοντας πολλές φημισμένες διαδρομές σε Αμερική και Άλπεις με εξαιρετικούς σχοινοσυντρόφους (Harlin, Hemming, Guinard κ.α.).
Η κορωνίδα της καριέρας του ήρθε το 1971 όταν επανέλαβε με τον Don Lauria ελεύθερα τον περίφημο Τοίχο της Αυγής (Down Wall) που είχαν ανοίξει ένα χρόνο πριν οι Harding και Caldwell. Η διαδρομή που ανοίχτηκε το Νοέμβρη του 70, απαίτησε από τους Harding και Caldwell το κουβάλημα ενός σάκου 195 κιλών, την συνεχή παραμονή πάνω στο βράχο για 27 ημέρες και βέβαια την τοποθέτηση ενός πολύ μεγάλου αριθμού βυσμάτων που άφησαν πάνω στο βράχο! Ένα κατόρθωμα, που όμως δέχτηκε σφοδρή κριτική από τους οπαδούς της καθαρής αναρρίχησης όπως ο Robbins.
Οι Robbins και Lauria χρησιμοποιώντας τα βύσματα των Harding και Caldwell επανέλαβαν ελεύθερα τη διαδρομή αποδεικνύοντας τις δυνατότητες της ελεύθερης αναρρίχησης, αλλά παρ΄ότι είχαν στο νου τους να τα ξηλώσουν, τελικά αναθεώρησαν μετά από δυο σχοινιές. Όπως δήλωσε κατόπιν ο Robbins «…η ποιότητα της τεχνητής αναρρίχησης ήταν σε πολύ υψηλότερο επίπεδο απ’ ότι περίμενα. Και βέβαια θα χρειαζόταν πάρα πολύ χρόνος για να ξηλωθούν όλα αυτά τα αναθεματισμένα βύσματα».
Τα επόμενα χρόνια, προβλήματα υγείας (αρθρίτιδα) τράβηξαν τον Robbins από την αναρρίχηση. Έγραψε τα περίφημα Basic και Advance Rockcraft όπου διατυπώνει τις ιδέες του για το σκαρφάλωμα και την αναρριχητική ηθική: ελεύθερη αναρρίχηση από επιλογή, κάθε επανάληψη πρέπει να είναι σε ανώτερο πιο «ελεύθερο» στυλ από την προηγούμενη, τη χρήση υλικών και τεχνικών που δεν επιβαρύνουν το περιβάλλον. Θεωρούσε μια αναρριχητική γραμμή ως ένα καλλιτεχνικό έργο όπως ένα ποίημα ή μια μελωδία και τις επιμέρους κινήσεις ως λέξεις ή νότες, που η προσθήκη ενός βύσματος ή καρφιού εκ των υστέρων, αλλοιώνει το αποτέλεσμα.
Δραστηριοποιήθηκε στο kayak κάνοντας πολλές δύσκολες καταβάσεις, ενώ ίδρυσε και εταιρεία ορειβατικών ρούχων με το όνομά του.
