Από τις 20 έως τις 23 Σεπτεμβρίου 2010 ο γερμανός Robert Jasper και ο Ελβετός Roger Schäli έφεραν εις πέρας την πρώτη ελεύθερη ανάβαση της διαδρομής Direttissima του John Harlin στη βόρεια κόψη του Eiger. To ορειβατικό ντουέτο έκανε έξοδο δια μέσου της διαδρομής Heckmair.
Το εγχείρημα βαθμολογήθηκε με 7a redpoint στα 1800m. Μετά τη συνεργασία τους το Σεπτέμβρη του 2009 για να ολοκληρώσουν τη πρώτη ελεύθερη ανάβαση της διαδρομής Japanese Diretissima στη βόρεια κόψη του Eiger, οι Robert Jasper και Roger Schaeli πρόσφατα ένωσαν τις δυνάμεις τους για μια ακόμη φορά προκειμένου να ελευθερώσουν μια ακόμη ιστορική διαδρομή στο ίδιο βουνό, τη θρυλική «John Harlin Direttissima». Οι δύο τους ξόδεψαν 3 μέρες σκαρφαλώνοντας τη διαδρομή των 1800μ. όπου και συνάντησαν δυσκολίες έως και M8, 7a και E5 πριν βγουν από τη κλασική διαδρομή «Heckmair».
Ο Jasper επιχείρησε τη διαδρομή για πρώτη φορά 20 χρόνια πριν, ενώ εγκατέλειψε σε τρεις ακόμη προσπάθειες. Η φθινοπωρινή του ανάβαση είναι μια ξεκάθαρη απόδειξη ότι το προσεκτικό timing και πάνω από όλα η υπομονή, αποδίδουν καρπούς. Ακολουθεί μια μίνι συνέντευξη με τον Robert Jasper
Robert, μετά τη διαδρομή Yeti το 2006 και τη γιαπωνέζικη το 2009 αυτό το Σεπτέμβρη είναι η John Harlin Direttissima…
Ναι, ο κύριος στόχος μου είναι να ελευθερώσω μια ακόμη διαδρομή κοντά στη γιαπωνέζικη την οποία είχα ελευθερώσει μαζί με τον Robert το 2009. Η διαδρομή «John Harlin» είναι η καλύτερη και αποτελεί την πιο λογική γραμμή πάνω στη βόρεια κόψη του Eiger. Αποτελεί μια υπέροχη διαδρομή με μεγάλη ιστορία!
Ξόδεψες 3 μέρες εκεί πάνω
Αν θες να ελευθερώσεις αυτή τη διαδρομή θα πρέπει να σκαρφαλώσεις με προσεκτική τακτική γιατί ο τοίχος είναι εξαιρετικά επικίνδυνος. Υπολογίσαμε ότι θα μας πάρει γύρω στις 3 με 4 μέρες και πήραμε μαζί μας ένα σάκο με εξοπλισμό βάρους περίπου 13 κιλών ο οποίος περιελάμβανε 2 ελαφρούς υπνόσακους, μια μικρή σκηνή, φαγητό για 3 μέρες και φυσικά όλο τον απαραίτητο ορειβατικό εξοπλισμό για τα βράχια και τον πάγο.
Λέγεται ότι η διαδρομή έχει αρκετό πρωτοποθετημένο υλικό
Κατά καιρούς τα βράχια στο Eiger είναι τόσο συμπαγή που μπορείς να προστατέψεις τα ρελέ μόνο χρησιμοποιώντας ασφάλειες. Βρήκαμε πολυάριθμα παλιά βύσματα τοποθετημένα κατά τη διάρκεια της πρώτης ανάβασης και σε 3 ρελέ αυτά είχαν πάθει ζημιά από κατολισθήσεις και έτσι τα αντικαταστήσαμε με νέες ασφάλειες οι οποίες τοποθετήθηκαν με το χέρι. Επίσης βρήκαμε ασφάλειες της Petzl οι οποίες πιστεύουμε ότι τοποθετήθηκαν κατά τη διάρκεια μετέπειτα αναρριχήσεων, πιθανότατα από Τσέχους ή Γιαπωνέζους ορειβάτες που έκαναν αποστολές από το 1980 ως το 90’. Οι σταθερές ασφάλειες στις δύσκολες είναι αρκετά φτωχή και επικίνδυνη και έτσι χρειάζεται να σκαρφαλώνεις με ένα καλό όριο ασφαλείας. Χρησιμοποιήσαμε friends, καρύδια και καρφιά, που τα αφαιρέσαμε κατόπι όλα.
Πες μας για τις μεγαλύτερες δυσκολίες
Από καθαρά ορειβατικής πλευράς οι κυριότερες δυσκολίες ήταν στο πρώτο κομμάτι, 4 σχοινιές στους βαθμούς 6c-7a σε μικτό πεδίο. Κάτω από το Spider η δυσκολία είναι περίπου M8 και 7a. Η εναλλαγή από το βράχο στο μικτό πεδίο είναι συχνά πολύ δύσκολη και πολλές φορές σκαρφαλώνεις σε μια σχοινιά ενός βράχου ο οποίος μετατρέπεται σε μικτός. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να αλλάζεις παπούτσια για τα κραμπόν και συχνά είναι δύσκολο να ξέρεις ποια είναι τα προτιμότερα. Για εμένα αυτή η διαδρομή είναι η πιο πολύπλοκη του Eiger και χρειάζεσαι πάρα πολύ εμπειρία αφού σε οδηγεί στο πιο δύσκολο κομμάτι ολόκληρης της βόρειας όψης του Eiger.
Διάλεξες να βγεις μέσω της διαδρομής Heckmair
Ο κύριος σκοπός μας ήταν να ελευθερώσουμε μια γραμμή. Ο επάνω τοίχος στη Harlin Direttissima δεν είχε πάγο και ήταν ακόμη καλυμμένος με νιφάδες χιονιού και έτσι δεν ήμασταν σίγουροι για το αν θα μπορούσε να ελευθερωθεί. Ένας άλλος παράγοντας ήταν η πρόβλεψη του καιρού, ο οποίος θα ήταν καλός μόνο για μια ακόμη μέρα, που θα χρειαζόμασταν για τη κατάβαση. Αυτός είναι ο λόγος που διαλέξαμε την παραλλαγή εξόδου δια μέσου της διαδρομής Heckmair.
Κάνατε redpoint στη συνολική βαθμολογία. Πώς ήρθε αυτό;
Για εμένα προσωπικά η Harlin Direttissima ήταν μια μεγάλη ιστορία. Έκανα redpoint γιατί είχα επιχειρήσει τη διαδρομή άλλες 4 φορές προηγουμένως. Η πρώτη προσπάθεια έγινε μαζί με ένα φίλο 20 χρόνια πριν, τότε όταν ήμουν 23 χρονών προσπάθησα να την κάνω σόλο. Περίπου πριν 6 χρόνια είχα το όραμα για μια πρώτη ελεύθερη ανάβαση αλλά έπρεπε να γυρίσουμε πίσω 2 φορές γιατί είχε πολύ κρύο και υπήρχαν πολλές νιφάδες χιονιού. Επίσης δεν υπήρχε πάγος στα σημεία που υπήρχε άφθονος το 1966, καθόλου καρφιά και έτσι τα πράγματα έγιναν αδύνατα.
Ένα όνειρο και ένας εφιάλτης;
Ήταν ένα όνειρο και είμαι πραγματικά χαρούμενος τώρα που έχω ολοκληρώσει αυτό το project. Είναι ένα από τα εντυπωσιακότερα πεπραγμένα στην ορειβατική μου καριέρα. Και αυτό, για το λόγο ότι από ψυχολογικής πλευράς ήταν μια από της σκληρότερες εμπειρίες. Είχα προηγουμένως σκαρφαλώσει τη διαδρομή Heckmair μαζί με το γιο του John Harlin και τη γυναίκα μου τη Dianiela για τη ταινία «Οι Άλπεις» και αυτή η οικογενειακή τραγωδία μας επηρέασε πολύ και τους δύο. Όπως συνέβη στη κύρια σχοινιά προς τη Spider όπου ο Harlin σκοτώθηκε, δεν μπορούσα να μην σκέφτομαι για το δικό μου γιο, για τους κινδύνους στη κόψη του βουνού και για το αν όλα αυτά αξίζουν τον κόπο η όχι… Αυτό ήταν πραγματικά σκληρό.
Εν τούτοις, το Eiger φαίνεται να ασκεί μια ακαταμάχητη έλξη
Ναι, η βόρεια κόψη του Eiger είναι μια πραγματικά ξεχωριστή κόψη, ένα μέρος γεμάτο ιστορία. Είμαι εντυπωσιασμένος από τη δυναμική αυτού του τοίχου. Είναι πολύ επικίνδυνος και πελώριος και μου αρέσει αυτή η μεγάλη πρόκληση καθώς συνεχίζω να ανακαλύπτω νέους προσωπικούς στόχους. Δεν χρειάζεται να ταξιδεύω στην «άκρη του κόσμου» για αποστολές, από τη στιγμή που υπάρχει πλήθος προκλήσεων που υπάρχουν εδώ στις Άλπεις.
Προκλήσεις όπως;
Όπως η βόρεια κόψη του Eiger. Όμως επίσης και άλλες πιο απόκρημνες γωνιές έχουν αρκετές προκλήσεις όπως η διαδρομή Fiescher Gabelhorn Nordwand στην οποία σκαρφάλωσα πριν 2 χρόνια. Είναι δύσκολο να πιστέψεις ότι υπάρχει κάτι τέτοιο. Η συμβουλή μου, ειδικότερα προς τους νέους ορειβάτες οι οποίοι δεν μπορούν ακόμα να πάνε σε αποστολές, είναι ότι πραγματικά αξίζει τον κόπο να ανέβουν στις Άλπεις. Υπάρχουν πολλά που θα κερδίσουν εκεί πέρα, δηλαδή θέλω να πω ότι δεν χρειάζεται απαραίτητα να πας σε μια αποστολή στο εξωτερικό. Η περιπέτεια βρίσκεται εκεί, στο κατώφλι του σπιτιού σου. Απλά χρειάζεται να ξέρεις τον τρόπο με τον οποίο θα την αναζητήσεις.
Μια συνοπτική ιστορία της Eiger Direttissima από τον Lindsay Griffin*
H αρχική διαδρομή, μια από τις πιο φημισμένες στις Άλπεις ήταν μια tour-de-force «πολικορκία» την κόψης των 1800μ που κράτησε για πάνω από ένα μήνα το χειμώνα του 1966. O Dougal Haston μαζί με τους αμερικάνους John Harlin και Layton Kor πέρασαν ένα υπολογίσιμο μέρος του χειμώνα στους πρόποδες αυτής της κόψης, περιμένοντας τις κατάλληλες καιρικές συνθήκες. Πάντως γύρω στα μέσα του Φεβρουαρίου «αιφνιδιάστηκαν» βλέποντας μια μεγάλη και ταλαντούχα γερμανική ομάδα να ξεκινάει τον τοίχο μπορστά τους, η οποία αποτελούνταν από τους Karl Golikow, Peter Haag, Sigi Hupfauer, Jorg Lehne, Rolf Rosenkopf, Gunther Schnaidt, Gunther Strobel και Roland Votteler. Οι δύο ομάδες ακολούθησαν αρχικά παράλληλες πορείες, αποσπώντας έτσι μεγάλη προσοχή από τα media εκείνης της εποχής, όμως αργότερα ένωσαν τις δυνάμεις τους. Στη πρώτη προσπάθεια προς τη κορυφή οι Hupfauer, Lehne, Strobel και Votteler είχαν φτάσει στο Fly, ενώ οι Harlin και Haston έρχονταν από τη κατασκήνωση βάσης για να τους συναντήσουν, όταν το σχοινί που ήταν δεμένος ο Harlin κόπηκε. Οι εναπομείναντες 5 ορειβάτες πάλεψαν μέσα στον «φρικτό» καιρό για ακόμα 3 μέρες προκειμένου να φτάσουν στη κορυφή και ολοκλήρωσαν τη διαδρομή ως ένα φόρο τιμής προς τον αδικοχαμένο αμερικάνο ορειβάτη, γι’ αυτό της έδωσαν και το όνομα του Harlin. Η διαδρομή βαθμολογήθηκε με A3 και V+, με 80° πάγο και μικτό και τώρα η ανάβαση είναι συνολικού βαθμού ED3/4.
*Ο Lindsay Griffin είναι διάσημος βρετανός δημοσιογράφος και ορειβάτης, εκδότης του Mountain INFO μιας από τις πιο έγκυρες πηγές στο χώρο της ορειβασίας και συγγραφέας του πιο πολυδιαβασμένου -τουλάχιστον στην Ελλάδα- αναρρηχιτικού οδηγού των Άλπεων.
Πηγή: Planetmountain.com
