Ολοκλήρωσαν την τραβέρσα του Torre οι Garibotti και Haley!

Από τις 21 μέχρι τις 24 του Γενάρη, το ιταλο-αργεντίνικο δίδυμο Rolando Garibotti και Colin Haley ολοκλήρωσαν την τραβέρσα Aguja Standhardt – Punta Herron – Torre Egger – Cerro Torre, ένα από τα πιο δύσκολα εγχειρήματα στην Παταγονία.

Ο Rolando είναι Αργεντινός με ιταλικές ρίζες και είναι γνωστός κυρίως για τη δραστηριότητά του στην Παταγονία, αλλά και για την ιστορική του έρευνα σχετικά με τον αλπινισμό στο τέλος του κόσμου. Ο Colin είναι 23 χρονών, Αμερικανός φοιτητής, ο οποίος έκανε ένα 6μηνο διάλειμμα για «διακοπές» στην Παταγονία. Οι δυο τους κατάφεραν να πετύχουν αυτό που μέχρι τότε έμοιαζε με άπιαστο όνειρο.

1462.jpgΣτα μέσα Ιανουαρίου οι αδερφοί Huber, μαζί με τον Ελβετό Stephan Siegrist, έφτασαν στο Chalten, ελπίζοντας και αυτοί ότι θα επιχειρήσουν την τραβέρσα. Τελικά αποφάσισαν να μην το επιχειρήσουν λόγω των ακατάλληλων καιρικών συνθηκών στην περιοχή. Οι Haley και Garibotti ανέβηκαν στο Standhardt μέσω της διαδρομής “Exocet”, φτάνοντας στην κορυφή προς το απόγευμα. Από κει συνέχισαν προς το Col dei Sogni, ανάμεσα στο Standhardt και το Herron. Η χιονόπτωση και οι δυνατοί άνεμοι τους καθυστέρησαν λίγο αλλά τελικά, αν και ασυνήθιστα κουρασμένοι από το μονοξείδιο του άνθρακα που έβγαζαν τα δηλητηριώδη μανιτάρια του Herron, μέσα σε τέλειες καιρικές συνθήκες, έφτασαν στο Cerro Torre. Η μεγάλη ζέστη που επικρατούσε προκάλεσε πτώση πάγου από την κορυφή, με αποτέλεσμα να χάσουν χρόνο προσπαθώντας να βρουν μέρος για να προστατευτούν.

Χρησιμοποιώντας τις ατομικές τους ικανότητες στο μάξιμουμ, το δίδυμο κατάφερε να φτάσει στην κορυφή στις 24 του μήνα, εναλλάσσοντας το προβάδισμα αναλόγως με το σημείο στο οποίο βρίσκονταν. Δηλαδή, ο Haley έμπαινε μπροστά στα κομμάτια που είχε πάγο, ενώ ο Garibotti οδηγούσε όταν είχε βράχο. Έτσι κατάφεραν να ολοκληρώσουν πολύ πιο γρήγορα την τραβέρσα, κάτω πάντα από ιδανικές –για Παταγονία- καιρικές συνθήκες. Ένα πραγματικό επίτευγμα.

SHARE
Γεννήθηκα στην Αθήνα το 1964. Μικρός κοίταζα την Πάρνηθα από το πατρικό μου με τις ώρες. Ήταν για μένα ένας άγνωστος μαγικός κόσμος που άφηνε ελεύθερη τη φαντασία μου. Πεζοπορώ, ορειβατώ, σκαρφαλώνω και φωτογραφίζω στα βουνά από το 1984 και άρχισα να αρθρογραφώ σε ανάλογα περιοδικά από το 1990. Η αγάπη μου για το βουνό με έκανε το 1998 να εκδώσω το περιοδικό ΑΝΕΒΑΙΝΟΝΤΑΣ ΣΤΑ ΒΟΥΝΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ (1998 – 2015), ενώ από το 2006 έως το 2010 πρόσθεσα και το περιοδικό ΠΟΔΗΛΑΤΗΣ. Έχω γράψει πεζοπορικούς οδηγούς για την Πάρνηθα, τον Όλυμπο, τον Παρνασσό, τα Βαρδούσια κ.α.