Kurt Albert

Θυμάμαι τον εαυτό μου να κάθετε στο θρανίο μιας σχολικής αίθουσας και να κοιτάζει εκείνη την φωτογραφία σε ένα κατάλογο εταιρίας ορειβατικών ειδών. Αδιαφορώ τελείως για το τι γίνεται γύρω μου, για το που είμαι. Βλέπω στην φωτογραφία έναν άνθρωπο να σκαρφαλώνει σε ένα εντυπωσιακό δίεδρο γρανίτη, σε κάποια ορθοπλαγιά σε ένα μακρινό μέρος του κόσμου. Ο άνθρωπος αυτός μοιάζει με τον Einstein, μαλλιά που πετάγονται στο πλάι κάτω από το κράνος, μουστάκι σαν βούρτσα.

Παρατηρώ την φωτογραφία καλύτερα, δεν βλέπω την τελευταία ασφάλεια που έχει βάλει, πρέπει να είναι χαμηλά, δεν είναι μέσα στο κάδρο. Ο βράχος χωρίς πολλά πιασίματα, τριβές, πλάτη – πόδια, χέρια αντιστήριξη. Κοιτάζω τα χέρια του, είναι μαύρα. Κοιτάζω την σχισμή στο δίεδρο, είναι γεμάτη πάγο. Καταλαβαίνω γιατί τα χεριά του είναι μαύρα. Κοιτάζω το βλέμμα του, εκφράζει την προσπάθεια που καταβάλει. Θέλω να νοιώσω και εγώ αυτό το συναίσθημα.

Μπαίνω στο όνειρο …

Eternal Flame VI, 7b+, A2  650 μέτρα – 24 σχοινιές – 6251 μέτρα υψόμετρο, 09/1989 Kurt Albert – Wolfgang Güllich – Christof Stiegler – Milan Sykora, Nameless Tower ή αλλιώς Trango Tower, Καρακορούμ – Πακιστάν.

Το χτύπημα του κουδουνιού με βγάζει από το όνειρο. Κοπάνα από το σχολείο. Πάω για αναρρίχηση, Φιλοπάππου. Που αλλού; Αυτό είχε η Αθήνα στα τέλη του 1989 για προπόνηση, τα άλλα δεν ήταν για τα δόντια μου …

Κάνω την τραβέρσα πολλές φορές, πέρα – δώθε, στα ψηλά περάσματα της φαντάζομαι ότι είμαι και ‘εγώ κάπου εκεί έξω…

Ο Kurt Albert  ξεκίνησε την αναρρίχηση σε ηλικία 14 χρόνων μαζί με άλλους συμμαθητές του από το σχολείο και την πόλη της Νυρεμβέργης όπου μεγάλωνε. Στην ηλικία των 17 χρόνων  έχει κιόλας καταφέρει να σκαρφαλώσει κάποιες από τις μεγάλες βόρειες ορθοπλαγιές των Άλπεων όπως την Walker στην βόρεια των Grandes Jorasses και την βόρεια του  Eiger. Σημείο αναφοράς στην ζωή του αποτελεί το πρώτο του ταξίδι στην περιοχή του Elbsandstein (Σαξονία – Ανατολική Γερμανία, τότε), όπου έρχεται σε επαφή με ένα διαφορετικό στυλ αναρρίχησης από αυτό που επικρατούσε εκείνη την εποχή στις Άλπεις. Οι αναρριχητές της περιοχής δεν χρησιμοποιούσαν καθόλου τα καρφιά ή άλλα μέσα ασφάλισης για την προώθηση τους αλλά μόνο για την προστασία τους από την πτώση. Τοποθετούσαν μόνο κόμπους από σχοινι για ασφάλεια στις σχισμές και αραιά και που κάποιες μόνιμες ασφάλειες τοποθετημένες σε τέτοια απόσταση που να μην βοηθούν την τεχνητή προώθηση αλλά μόνο «προστασία» στην πτώση.

Το επαναστατικό αυτό πνεύμα αναρρίχησης ενέπνευσε τον Kurt και άμεσα ξεκίνησε να διαδίδει την νέα τάξη πραγμάτων – “climbing by fair means”. Ο ίδιος θεωρούσε ότι για να σκαρφαλώσει κάποιος μεγαλύτερης δυσκολίας διαδρομές ελεύθερα και καθαρά έπρεπε να ενδύσει σε εξειδικευμένη προπόνηση. Ο Kurt Albert ήταν αυτός ο οποίος καθόρισε την ιδέα του free climbing  και μαζί με το  “on-sight” ξεκίνησε η αλλαγή. Από το 1975 ο Kurt ξεκίνησε να χρησιμοποίει τον όρο rotpunkt  (ή αλλιώς redpoint που συνηθίζεται περισσότερο λόγω της επικράτησης της αγγλικής γλώσσας). Ο Όρος αυτός χρησιμοποιείται  πλέον διεθνώς για να προσδιορίσει το στυλ της πραγματοποίησης μια αναρριχητικής διαδρομής. Σημαίνει λοιπόν ότι η αναρριχητική διαδρομή πραγματοποιήθηκε χωρίς την χρήση τεχνητών σημείων για προώθηση (τεχνητά / Α0, Α1 κλπ.) και χωρίς ξεκούραση πάνω σε φορητή ή μόνιμη ασφάλεια.  Ο Kurt ξεκίνησε να κάνει έναν κόκκινο κύκλο στην βάση κάθε διαδρομής που προσπαθούσε να ελευθερώσει. Όταν η διαδρομή ελευθερώνονταν ο κύκλος αυτός γέμιζε με κόκκινο χρώμα και από κύκλος γίνονταν σημείο. Έτσι λοιπόν προσήλθε η ονομασία rotpunkt (redpoint κόκκινο σημείο – σημάδι), που πλέον χρησιμοποιείτε σαν όρος.

Κατά την περίοδο που συνέβαιναν όλα τα παραπάνω, ο Kurt Albert, κατάφερε να αποφοιτήσει από το πανεπιστήμιο με πτυχίο στα μαθηματικά και την φυσική και να ξεκινήσει να δουλεύει σαν καθηγητής σε σχολείο. Το πάθος του για την περιπέτεια, την αναρρίχηση και τα ταξίδια στις πιο απομονωμένες περιοχές του πλανήτη για την αναζήτηση παρθένων ορθοπλαγιών τον οδηγεί σε παραίτηση από την δουλειά του. Για τον  Kurt η δουλειά του ήταν πλέον η εφαρμογή του rotpunkt στις μεγαλύτερες ορθοπλαγιές του κόσμου. Επιδίδεται στην διάδοση της φιλοσοφίας του.

Μαζί με τον Wolfgang Güllich, τον Flipper Fietz και τον Norbert Sandner μέσα σε λίγα χρόνια  θα καταφέρουν να επαναλάβουν και να ανοίξουν νέες σοβαρές και σκληρές διαδρομές στην περιοχή Frankenjura με πιο δύσκολη για το  1982 την Magnet, δυσκολίας IX  βαθμού UIAA (F7c).

Στους Δολομίτες και συγκεκριμένα στις Tre Cime ξεχωρίζουν δυο πολύ σημαντικές ελεύθερες αναρριχήσεις αυτές της διαδρομής των Ελβετών στην Cima Ovest και της περίφημης Hasse – Brandler στην Cima Grande. Οι σύντροφοι του στις αναρριχήσεις του ανά τον κόσμο ήταν κάποιοι από τους καλύτερους αναρριχητές της Γερμανίας όπως ο Wolfgang Güllich, ο Bernd Arnold, ο Stefan Glowacz, ο Holger Heuber, ο Gerold Sprachmann και πολύ άλλοι.

Ο Σεπτέμβριος του 1993 με βρίσκει να σπουδάζω στην Καρδίτσα. Πάλι στα θρανία, πάλι αλλού να τρέχει ο νους. Γνωρίζω ότι στα Μετέωρα  θα είναι η αναρριχητική συνάντηση που διοργανώνει η Ε.Ο.Ο.Α. Έχουν καλέσει λέει τον Pit Schubert από την UIAA για να δοκιμάσει την αντοχή των ασφαλειών στα Μετέωρα. Μαζί του λένε οι φήμες, θα είναι και ένας από τους καλύτερους αναρριχητές της Γερμανίας και του κόσμου όλου! Μεταξύ φοιτητικής ανίας και αναρριχητικής συνήθειας αποφασίζω να πάω στα Μετέωρα. Φορτώνω το ποδήλατο και διανύω τα λίγα χιλιόμετρα που με χωρίζουν από τα Μετέωρα με σκέψεις του τύπου με ποιον θα σκαρφαλώσω, ποια διαδρομή και άλλα τέτοια. Φτάνω στα Μετέωρα και εγκαθίσταμαι στο κάμπινγκ, αρκετός κόσμος εκεί. Ανάμεσα σε αυτούς και ο Kurt Albert, απλός και ταπεινός, να κάνει παρέα με όλους, να σκαρφαλώνει με όλους, να απολαμβάνει τη ζωή.

Δεν συνειδητοποίησα ποιος ήταν, ούτε τότε στο θρανίο του σχολείου που έβλεπα την φωτογραφία του να ανοίγει μια από της πιο σημαντικές διαδρομές στον «πλανήτη» μας, έναν ακρογωνιαίο λίθο στην αναρριχητική φιλοσοφία. Δεν συνειδητοποίησα ποιος ήταν ούτε τότε που η φοιτητική άνοια ή η αναρριχητική συνήθεια με έφεραν στα Μετέωρα. Ακόμα και πολλά χρόνια αργότερα δεν αντιλήφθηκα ποιος ήταν αυτός που καθόταν δίπλα μου, αυτός που ασφαλίζαμε και μας ασφάλιζε στο σχοινί, αυτός που ήρθε να δει και να μοιραστεί αναρριχητική κουλτούρα.

Πέρασαν ακόμα περισσότερα χρόνια μέχρι να καταλάβω ποιος ήταν. Μάλλον φθινόπωρο του 1999 ήταν όταν επισκέφτηκα την περιοχή των Frankenjura. Τότε μπήκα στο πνεύμα του. Τώρα μπορώ να πω ότι βγήκα από τον λήθαργο της άνοιας ή της συνήθειας, με εκείνη την επίσκεψη μου στην περιοχή που γεννήθηκε το rotpunkt.

17 χρόνια αργότερα, φθινόπωρο, ο άνθρωπος αυτός που είχα συναντήσει φθινόπωρο στα Μετέωρα, φεύγει από την ζωή αφήνοντας ένα πλούσιο έργο πίσω του να μιλά για την φιλοσοφία του, για την θέση του απέναντι στη φύση, την ζωή και την αναρρίχηση. Ελάχιστα είναι τα μέρη του κόσμου όπου ο Kurt δεν άφησε το αποτύπωμα του. Σαν κληρονομία άφησε πίσω του μεγάλες αναρριχητικές διαδρομές στα σκληρότερα και δυσκολότερα βουνά του πλανήτη μας. Διαδρομές ορόσημο, διαδρομές που εμπνέουν τους αναρριχητές, διαδρομές που κάνουν τους αναρριχητές να ονειροπολούν για γενιές και γενιές. Οι ομιλίες του Kurt Albert ήταν σίγουρα μια ευκαιρία για να πάρει κάποιος γνώση, αλλά πολύ παραπάνω να διασκεδάσει και ακόμα περισσότερο να εμπνευστεί. Ο Kurt ήταν ένας άνθρωπος που εύκολα μπορούσε να επικοινωνήσει και να μοιραστεί το πάθος του για αυτό που θεωρούσε κάτι παραπάνω από ένα σπορ, για αυτό που θεωρούσε τρόπο ζωής, την αναρρίχηση.

Ξέρω τι θα μου λείψει από την απώλεια του Kurt. Θα μου λείψει αυτός ο φιλικός άνθρωπος που γνώρισα το φθινόπωρο του 1993 στα Μετέωρα, με τον ανέμελο τρόπο ζωής, τον απλό τρόπο συμπεριφοράς και το να μην παίρνει ποτέ τον εαυτό του τόσο σοβαρά. Ξέρω τι δεν θα μου λείψει από τον Κurt, είναι όλα εκεί έξω, προσβάσιμα στον καθένα που θέλει να δοκιμάσει.

Ο Kurt Albert υπέκυψε στα τραύματα του από πτώση 20 περίπου μέτρων σε via ferrata στο Erlangen στην Γερμάνια. Aν και δεν τον γνώρισα πραγματικά, η Eternal Flame που με τόση ζέση προσπάθησε να διαδώσει με πράξεις και όχι με λόγια, καίει και σ’ εμένα. 42 χρόνια συνεχούς αναρρίχησης τα περισσότερα από αυτά αφιερωμένα στην μετάδοση της Eternal Flame, της φιλοσοφίας που πρέσβευε ο Kurt Albert “climbing by fair means” Αναρρίχηση με θεμιτά μέσα, ζωή με θεμιτά μέσα.

Το κείμενο αυτό γράφτηκε από το Νίκο Χατζή με αφορμή το θάνατο του Kurt Albert και δημοσιεύθηκε στο ΑΝΕΒΑΙΝΟΝΤΑΣ Νο 60/2011.

Κάποιες από τις πιο ιστορικές αναβάσεις του Kurt Albert:

• 1954 Γεννήθηκε στην Νυρεμβέργη της Γερμανίας στις 28/01.
• 1968 σε ηλικία 14 χρονών μαθαίνει την  αναρρίχηση στην περιοχή κοντά στο σπίτι του, Frankenjura.
• 1973 κάνει το πρώτο ταξίδι του στα Elbsandstein, ταξίδι που τον κάνει να συνειδητοποιήσει το μέγεθος της ελεύθερης αναρρίχησης.
• 1975 Ξεκινά την ιδέα του Rotpunkt (Redpoint). Η διαδρομή  Adolf–Rott–Ged. Weg (VI+) στα Frankenjura είναι η πρώτη διαδρομή που σημαδεύεται με την κόκκινη βούλα του Kurt.
• 1977 άνοιγμα των διαδρομών Devil‘s Crack (VII) & Osterweg (VIII-), Frankenjura – Γερμανία.
• 1979 Solo Devil‘s Crack (VII), Röthelfels, Frankenjura – Γερμανία.
• 1980 άνοιγμα της διαδρομής Rubberneck (VIII+), Richard Wagnser Fels, Frankenjura – Γερμανία.
• 1981 άνοιγμα της διαδρομής Sautanz (IX-), Frankenjura.
• 1982 άνοιγμα της διαδρομής Magnet (IX-), που ήταν και η δυσκολότερη διαδρομή εκείνη την περίοδο στα Frankenjura – Γερμανία.
• 1987  πρώτη ελεύθερη επανάληψη Hasse – Brandler 7a+ (VIII) Cima Grande di Lavaredo Δολομιτες.
• 1987 πρώτη ελεύθερη επανάληψη Swiss Route 7c (IX-) Cima Ovest di Lavaredo, Δολομιτες.
• 1987 Solo Rubberneck 7a+ (VIII+), Richard Wagnser Fels, Frankenjura – Γερμανία.
• 1988 Solo Courage Fouyons (7b), Buoux, Γαλλία.
• 1988 πρώτη ελεύθερη επανάληψη  Jugoslavian route (7a+), Nameless Tower, Καρακορουμ – Πακιστάν.
• 1989 άνοιγμα νέας διαδρομής Eternal Flame (IX– Α2) Nameless Tower,Καρακορουμ – Πακιστάν.
• 1990 άνοιγμα νέας διαδρομής Riders on the Storm (IX), Paine Central Tower, Παταγονία  – Χιλή.
• 1993 άνοιγμα νέας  διαδρομής Stairway to Heaven 7c (IX), Roraima, Βενεζουέλα.
• 1994 άνοιγμα νέας διαδρομής  Moby Dick 7c+ (IX+), Ulamertorsuaq, Γροιλανδία.
• 1995 άνοιγμα νέας διαδρομής Royal Flush 7c (IX), Fitz Roy, Παταγονία – Χιλή.
• 1995 άνοιγμα νέας διαδρομής Fitzcarraldo (VIII+) Mount Harrison Smith, Cirque of Unclimbables, Καναδάς.
• 1996 άνοιγμα νέας διαδρομής Gelbe Mauer 7c (IX) Tre Cime di Lavaredo, Δολομίτες.
• 1997 άνοιγμα νέας διαδρομής Nordlicht 7a+ (VIII+), Tupilak, Γροιλανδία.
• 1998 άνοιγμα νέας διαδρομής El Condorito (IX), Aguja St. Exupery, Παταγονία – Αργεντινή.
• 1999 άνοιγμα νέας διαδρομής Vela y Viento 7c (IX-), Aguja Mermoz, Παταγονία – Αργεντινή.
• 1999 άνοιγμα νέας διαδρομής Hart am Wind 7a+ (VIII+), Cape Renard Tower, Ανταρκτική.
• 2000 άνοιγμα νέας διαδρομής Odyssee 2000 7a+(VIII+, 500m), Baffin Island, Καναδάς.
• 2001 άνοιγμα νέας διαδρομής La conjura de los nejos (IX+)  El Gigante, Μεξικό.
• 2002 Πρώτη ανάβαση στο Vampire Peak (VIII+), Lotus Mountain, Καναδάς.
• 2003 Επανάληψη Story About Dancing Dogs 7c( IX/600m) Mt. Poi, Ndoto Mountains, Κένυα.
• 2006 άνοιγμα νέας διαδρομής El Purgatorio 7c (IX /650m, Acopan Tepuis, Βενεζουέλα.
• 2007 Αποστολή στην  Sablija, Ural, Ρωσσία.
• 2008 άνοιγμα νέας διαδρομής El Nido del TirikTirik (7b/400m) Castillo, Βενεζουέλα.
• 2009 άνοιγμα νέας διαδρομής Hotel Guácharo (7a+/550m) Roraima–Tepuis, Βενεζουέλα.