Δεν έγινε φέτος, αλλά πριν ένα χρόνο, τον προηγούμενο χειμώνα, στις 25/3/2019 από το Χρήστο Τσούτσια, που φέτος όμως δημοσίευσε και ένα μικρό φιλμάκι από την προσπάθεια του.
Όποιος έχει σκαρφαλώσει ή έστω περάσει κάτω από την εντυπωσιακή ορθοπλαγιά της Νεραϊδόραχης του Χελμού, δε μπορεί παρά να μαγευτεί, ειδικά το χειμώνα.
700 μέτρα σχεδόν κάθετης ορθοπλαγιάς, μια από τις μεγαλύτερες της χώρας μας, η χειμερινή της ανάβαση ήταν πόθος πολλών φημισμένων αναρριχητών για χρόνια. Κάποιοι τον ικανοποίησαν, αλλά η ανατολική της έκθεση δύσκολα την κάνει να έχει καλές συνθήκες και έτσι σπάνιες επαναλήψεις. Όποιοι την πετύχουν στις «καλές» της απολαμβάνουν μεγάλης αισθητικής, εξαιρετικό, χορταστικό, σκαρφάλωμα.
Αλλά κατάβαση με σκι; Χμμ… αυτό δεν το είχε σκεφτεί κανένας. Ή έτσι νομίζαμε, γιατί σε κάποιου το μυαλό αυτή η σκέψη του στοίχειωνε τα όνειρα. Και κατάλαβε ότι ο μόνος τρόπος για να σταματήσει να το ονειρεύεται θα ήταν να το ζήσει.
Πήγε κι πέρασε μια βδομάδα μαζί της, την παρατηρούσε, κάθε μέρα, κατέγραψε όλες τις συνήθειες και τα μυστικά της και όταν δεν υπήρχε πια τίποτα άλλο να μάθει, μια μέρα με ομίχλη για να μην τη βλέπει και τον κυριεύσει η σαγήνη της, το αποφάσισε. Και το πέτυχε. Χωρίς αμφιβολία ότι πιο δύσκολο και απαιτητικό έχει γίνει πάνω σε δυο πέδιλα σκι στα Ελληνικά βουνά.
Χρήστο συγχαρητήρια!
Η κατάβαση ξεκινά αριστερά από το πιλιέ Αρβανιτίδη – Γαληνού – Κασιμάτη, κάνει μια τραβέρσα αριστερότερα για να αποφύγει βράχια και μπαίνει στη Μακρηνάρι Direct (4, IV, 3+) (κλίσεις έως και 70º) όπου και την ακολουθεί μέχρι κάτω. Συνολικά 600μ. 45º μέση κλίση, 3 ραπέλ.
