O John Bachar, ένας από τους πλέον διάσημους αναρριχητές σε παγκόσμιο επίπεδο, άφησε την τελευταία του πνοή στις 5 Ιουλίου του 2009. Δυστυχώς εκείνη τη φορά η τύχη δεν στάθηκε στο πλευρό του, καθώς έπεσε από ύψος 24 μέτρων κατά τη διάρκεια μοναχικής αναρρίχησης στο λόφο Dike Wall, κοντά στο σπίτι του στο Mammoth Lakes, στη Καλιφόρνια. Αυτή η περιοχή, λόγω του ότι είχε αρκετά βράχια από γρανίτη, αποτελούσε έναν τόπο όπου συνήθιζε αρκετά συχνά να αθλείται και, σύμφωνα με το φιλικό του περιβάλλον, δεν ήταν λίγες οι φορές που έκανε ελεύθερη αναρρίχηση χωρίς σχοινί και τελείως μόνος. Ο Bachar ναι μεν ήταν αναρριχητής παγκόσμιας κλάσης αλλά και η “ατίθαση” προσωπικότητά του, τον ωθούσε να μην λαμβάνει μέτρα ασφαλείας σε αρκετές περιπτώσεις.
Γεννήθηκε στις 23 Μαρτίου 1957 και μεγάλωσε στο Los Angeles στην Καλιφόρνια. Ήδη από τα εφηβικά του χρόνια, άρχισε να ασχολείται με την αναρρίχηση. Ξεκίνησε τις σπουδές στο πανεπιστήμιο UCLA, όμως σε σύντομο χρονικό διάστημα τις εγκατέλειψε, προκειμένου να ασχοληθεί ολοκληρωτικά με την αναρρίχηση. Ενθουσιασμένος από το σπορ, άρχισε να μελετάει συστηματικά βιβλία σχετικά με τη σωματική άσκηση και διατροφή, προκειμένου να ξεπεράσει τους άλλους αναρριχητές. Στις αρχές του 1970 ο Bachar, γνωρίζει τον John Long ο οποίος στάθηκε «ορόσημο» στην καριέρα του.
Ο Long τον πείθει να ξεκινήσει το free soloing (ελεύθερη αναρρίχηση χωρίς πρόσδεση σε σχοινί και χρήση ασφαλειών). Του πρότεινε να ξεκινήσει από κορφές και βράχια στον εθνικό δρυμό Joshua Tree των Η.Π.Α. Ο Bachar ήταν ένας άνθρωπος της δράσης που πάντοτε του άρεσε να παίρνει ρίσκα. Έτσι, το 1981 ανακοίνωσε, ότι θα έδινε 10.000 δολάρια, σε όποιον μπορούσε να τον ακολουθήσει στις αναρριχήσεις του, έστω για μόνο μία μέρα. Κανένας όμως δεν πήρε ένα τέτοιο ρίσκο και αυτό είναι ακόμα μία απόδειξη για το πόσο τεχνικά καλός αλλά και ριψοκίνδυνος αναρριχητής ήταν. Στάθηκε επικριτικά απέναντι στη μέθοδο του rappelling δηλαδή του «διαβάσματος» μιας διαδρομής κάνοντας πριν ραπέλ, καθώς και με πρακτικές toprope.
Ένα από τα πιο δημοφιλή κατορθώματά του, ήταν η ανάβαση στο El Capitan και το Half Dome το 1986, μέσα σε μόλις 14 ώρες, ρεκόρ που δεν έχει ξεπεραστεί έως σήμερα. Ο Bachar, μπορεί να έφυγε από τη ζωή, όμως άφησε έντονα τα σημάδια του στη διεθνή αναρριχητική κοινότητα. Γιατί δεν έδινε σημασία μόνο στα ρεκόρ αλλά και στον τομέα της εξάσκησης. Η λεγόμενη σκάλα Bachar (ανεμόσκαλα) που πήρε το όνομά του και που χρησιμοποιείται κατά κόρον από όσους μαθαίνουν αναρρίχηση, είναι δική του εφεύρεση. Επίσης στην περιοχή Yosemite ίδρυσε ένα πρότυπο κέντρο εκπαίδευσης νέων αναρριχητών.
Επιγραμματικά μπορούμε να πούμε ότι ο Bachar άνοιξε νέους δρόμους στην αναρρίχηση, βάζοντας νέα στάνταρτ, όχι απλά λόγω της δυσκολίας των διαδρομών που ανέβηκε, αλλά και λόγω των αυστηρών κανόνων που έθεσε για να τις επιτύχει.
