Helitourism στον Όλυμπο. Και πάλι πρωτοπορούμε…

Στη χώρα του «κάνω ότι γουστάρω με όποιο τρόπο γουστάρω» δεν είναι έκπληξη αυτό που είδαμε το Σάββατο που πέρασε στον Όλυμπο. Ένα ελικόπτερο ιδιωτικής εταιρείας, ανέβασε πελάτες στο Οροπέδιο, στο καταφύγιο της ΕΟΟΑ Χρ. Κάκαλος, έφαγαν και ήπιαν, άνετα, ξεκούραστα, ωραία. Και μετά φωτό στα Social (απ’ όπου το μάθαμε κι εμείς).

Μα θα ρωτήσετε είναι παράνομο αυτό; Σύμφωνα λοιπόν με τους νόμους του Ελληνικού Κράτους, κάθε σχέδιο πτήσης πρέπει να εγκρίνεται και να είναι σε γνώση της ΥΠΑ (Υπηρεσία Πολιτικής Αεροπορίας). Αν όμως είναι σε Εθνικό Δρυμό, αρχαιολογικό χώρο (π.χ Ακρόπολη, Δελφοί κλπ.) η ΥΠΑ πρέπει να ζητήσει την άδεια – γνωμοδότηση του αρμόδιου Φορέα (στη συγκεκριμένη περίπτωση, του Φορέα Διαχείρισης Εθνικού Δρυμού Ολύμπου), η οποία όμως -τουλάχιστον όσον αφορά τους Δρυμούς- δεν είναι δεσμευτική! Βέβαια υπάρχει και ο Κανονισμός Λειτουργίας του Δρυμού, αλλά αυτός δεν είναι επικαιροποιημένος, οπότε δεν υπάρχει καν πρόβλεψη για τέτοιου είδους δραστηριότητες, αφού όταν συντάχτηκε κανείς δε θα μπορούσε να φανταστεί τέτοιου είδους πρακτικές.

Όπως όμως κι αν έχει, η συγκεκριμένη πτήση του Σαββάτου, δεν ήταν σε γνώση του Φορέα, αφού καμιά αίτηση δεν του είχε κοινοποιηθεί.

Δε θα ασχοληθούμε άλλο με το σύννομο του θέματος, ούτε με την οικονομική διάσταση του (τέτοιες πρακτικές απαξιώνουν μεσοπρόθεσμα το εμπόρευμα «Όλυμπος» και γενικότερα «ορεινός τουρισμός», γι’ αυτό άλλωστε και σε πολλές χώρες αυτές οι πρακτικές απαγορεύονται ή υπόκεινται σε αυστηρούς περιορισμούς, κάτω μάλιστα από την πίεση των ορειβατικών κοινοτήτων), γιατί ούτε ειδικοί είμαστε, ούτε είναι αυτό το αντικείμενο μας.

Διαβάστε ακόμα:  Ταξίδι στο χρόνο (VII-, 240μ.): μια νέα διαδρομή στη Δυτική του Στεφανιού!

Θα επισημάνουμε όμως δυο πράγματα, ίσως πιο ουσιαστικά. Την αφωνία της ορειβατικής κοινότητας πάνω σε ένα θέμα που παλιότερα, με αφορμή ανάλογα περιστατικά, είχε πάρει σαφή, αρνητική θέση (με την οποία συμφωνούμε απόλυτα). Να θυμίσουμε, γιατί έχει σημασία, ότι το καταφύγιο ανήκει στην ΕΟΟΑ. Ίσως ήρθε λοιπόν η ώρα να δούμε ελικόπτερα να ανεβάζουν φραγκάτες σχοινοσυντροφιές για να επαναλάβουν μια Comici – Esher με Οδηγό Βουνού ή έστω για να κάνουν έναν ξεκούραστο Μύτικα; Ή ακόμα καλύτερα έναν ασφαλή χειμερινό Μύτικα; Ή απλά να γευτούν κοψίδια υψομέτρου; Γιατί όχι; Όπως θα έλεγαν πολλοί, “ήρθε η ώρα να ξεφύγουμε από τις αγκυλώσεις του παρελθόντος“.

Το δεύτερο είναι ο εμπαιγμός του Κράτους απέναντι στους πολίτες. Από τη μια επιτρέπει (δια της ασάφειας) σε όποιον έχει φράγκα την ασυδοσία, από την άλλη δεν έχει αξιωθεί τόσα χρόνια να παρέχει ένα (1) ειδικευμένο ελικόπτερο ορεινής διάσωσης με το ανάλογα καταρτισμένο προσωπικό, προκειμένου να μην πεθαίνουν αβοήθητοι οι φορολογούμενοι υπήκοοι του (ποιος θα ξεχάσει αυτό που έγινε πριν τρία χρόνια στο Στεφάνι), αλλά και οι τουρίστες, τους οποίους με κάθε τρόπο προσπαθεί να προσελκύσει στα βουνά της επικράτεια του.

Έτσι όπως το πάει όμως, σε λίγο ούτε βουνά θα έχουμε (αιολικά και φωτοβολταϊκά εργοστάσια παντού) και όσα μείνουν, δεν θα είναι για να τα ανεβαίνουμε.

SHARE
Οι εκδόσεις ΑΝΕΒΑΙΝΟΝΤΑΣ ξεκίνησαν την άνοιξη του 98 με την έκδοση του πρώτου ομώνυμου τεύχους. Από τότε έχουν εκδοθεί 73 τεύχη, 9 τίτλοι βιβλίων με ανάλογο περιεχόμενο και συνεχίζουμε...