Υπάρχουν άνθρωποι σε αυτό τον κόσμο που είναι διαφορετικοί. Σε αντίθεση με τη μάζα, επιλέγουν να είναι στα βουνά, να περπατούν ώρες ατελείωτες πάνω σ’ αυτά. Κάποιοι απ’ αυτους επιλέγουν να κατακτήσουν τις υψηλότερες και τις πιο κακοτράχαλες κορυφές του κόσμου. Κάποιοι χάνονται στην πορεία. Πολύ λίγοι όμως επιστρέφουν όπως πήγαν. Γιατί σε καμία περίπτωση το βουνό δεν σε αφήνει όπως είσαι. Κάθε κορυφή σε αλλάζει. Αλλά τι είναι αυτό που κάνει αυτούς τους ανθρώπους να τα κάνουν όλα αυτά; Να πάνε στα βουνά, να ξοδέψουν πολλά λεφτά και να περάσουν κακουχίες; Εγώ θα σας μεταφέρω την δική μου απάντηση σε αυτό το ερώτημα. Κι ας μην είμαι ορειβάτης.
401 καρέ/photos 30sec. 3200 iso 14mm
Ζούμε σε έναν όμορφο κόσμο! Κάθε ανάσα που αναπνέουμε είναι και μια γιορτή! Αν κοιτάξουμε παντού γύρω μας, ειδικά όταν ήμαστε μακριά από το άγχος, την πίεση και την γκρίζα ατμόσφαιρα της πόλης, πιο πέρα εκεί στα βουνά, θα δούμε έναν άλλο κόσμο. Ένα κόσμο χωρίς ώρα, ημερομηνία και στρες. Ένα κόσμο χωρίς στεναχώρια και λύπη. Είναι αυτός ο όμορφος και μυστήριος κόσμος των βουνών. Δυσπρόσιτες κορφές, απόκρημνα μονοπάτια, ο ήλιος καίει περισσότερο, το οξυγόνο λιγοστό και κάθε μέτρο φαντάζει χιλιόμετρο. Όταν ξεκινάμε την ανάβαση είναι όλα όμορφα και εύκολα, μα μετά από λίγο αρχίζουμε και κουραζόμαστε. Παίρνουμε κουράγιο όμως και φτάνουμε στην κορυφή! Επιτέλους τα καταφέραμε! Και τώρα; Θα φάμε λίγο, θα βγάλουμε φωτογραφίες και θα φύγουμε. Ε, κάτσε, πού πας; Μην φεύγεις. Όλα αυτά που κοιτάς είναι ένα θαύμα. Μείνε να δεις την νύχτα! Κάθε βουνό έχει μια ιστορία. Μα οι πιο όμορφες ιστορίες στα βουνά είναι αυτές της νύχτας. Για πες μου, έχεις δει τον ήλιο να δύει στα βουνά; Έχεις δει τα αστέρια το βράδυ; Έχεις δει τον γαλαξία να καλπάζει παρέα με θεούς και θρύλους πάνω από τα βουνά; Πού πας να φύγεις; Μείνε! Μείνε και θα δεις έναν όμορφο κόσμο πέρα από κάθε φαντασία!
Κάνει κρύο τις νύχτες στα βουνά, ακόμα και το καλοκαίρι. Ίσως νιώσεις μοναξιά το σούρουπο. Μα σε διαβεβαιώνω πως το βράδυ, όταν η νύχτα αγκαλιάσει τα βουνά, θα αντικρίσεις έναν κόσμο τόσο όμορφο. Θα αναπνέεις αστρόσκονη και μέσα σου θα νιώσεις συναισθήματα τόσο έντονα που δεν θα φτάνουν ούτε τα καρέ που θα βγάλεις, ούτε τα λόγια που θα γράψεις ούτε οι ιστορίες που θα διηγηθείς. Στην τελική θα έχεις και μια φωτογραφία με τον γαλαξία. Και αν δεν σου αρέσει, χρέωσέ τα σε μένα. Μα να, εσύ που θα μείνεις εκεί την νύχτα, να ξέρεις πως όλα στην ζωή σου θα αλλάξουν. Δεν θα θέλεις πια τίποτα άλλο από το να περάσεις μια νύχτα πάνω στα βουνά, παρέα με τα αστέρια…
ABOUT
Είμαι ο Κωνσταντίνος Βασιλακάκος. Γεννήθηκα την 14-5-1992 στην Αθήνα. Η καταγωγή μου είναι από το Πετρίλο, ένα ορεινό χωριό που υπάγεται στην κοινότητα της Ανατολικής Αργιθέας. Απέχει από την Καρδίτσα μια ώρα και είναι χτισμένο σε υψόμετρο 1100+ μέτρα. Όταν ήμουν μικρός ζούσα στην Αμφίκλεια και όχι στο Πέτριλο, λόγω του ότι η δουλειά του πατέρα μου ήταν εκεί. Στο χωριό ερχόμουν το καλοκαίρι και το Πάσχα από τότε που γεννήθηκα, αρχίζοντας να μαζεύω υπέροχες αναμνήσεις, στιγμές και όνειρα. Τελειώνοντας την 3η Λυκείου άρχισα να κάθομαι πιο πολύ χρόνο στο χωριό. Μετά σπούδασα στην Άρτα Γεωπονία και άρχισα να έχω περισσότερο χρόνο, και έτσι ήμουν πιο πολύ στο χωριό. Παράλληλα άρχισα να ασχολούμαι με την φωτογραφία και το βίντεο, ερασιτεχνικά πάντα, θέλοντας να αναδείξω το χωριό μου. Στην πορεία ανακάλυψα ότι έχω ιδιαίτερη κλίση στην φωτογραφία. Από μικρός είχα αγάπη και πάθος για το χωριό και την νύχτα. Ήταν όλα αυτά που με ολοκλήρωναν σαν άνθρωπο και μου έδιναν ζωή. Όταν έμαθα ότι μπορώ να φωτογραφίζω τον νυχτερινό ουρανό ξετρελλάθηκα! Οπότε έχοντας αγοράσει την πρώτη μου dslr κάμερα, την Nikon d5100, άρχισα να φωτογραφίζω τον νυχτερινό ουρανό από την 20-12-2012. Έπειτα η ζωή μου άλλαξε.
Χειμώνας του 2012. Ήταν ο πρώτος μου στο χωριό και πέρασα εδώ τα Χριστούγεννα με την κοπέλα που τα είχα τότε. Μετά το Φεβρουάριο επέστρεψα ξανά στο χωριό και άρχισα να φωτογραφίζω ξανά, και αυτή την φορά κατάφερα να βγάλω τον γαλαξία! Και έτσι σιγά-σιγά μπήκα στο νόημα.
Το καλοκαίρι, μόνος πια ήρθα στο χωριό και άρχισα να περνάω ατέλειωτα βράδια έξω φωτογραφίζοντας τον γαλαξία και τον νυχτερινό ουρανό. Άρχισα να ανεβαίνω τα γύρω βουνά και να φωτογραφίζω τον νυχτερινό ουρανό. Ανακάλυψα έτσι το πάθος που είχα γι’ αυτά. Γιατί από ψηλά είναι άλλη η μαγεία. Άλλα τα αισθήματα. Έφτιαξα μια νυχτερινή ταινία, το Summers night sky story in Petrilo. Ήρθε χειμώνας και έχοντας περισότερο χρόνο, μιας και ήμουν προς τα τελειώματα της σχολής, ήρθα πάνω στο χωριό τέλη Νοεμβρίου αρχίζοντας να φωτογραφίζω νύχτα και μέρα, περπατώντας διαδρομές μέσα στα βουνά, μιας και το χωριό μου είναι χτισμένο μέσα στα βουνά. Τώρα που έχει πια καλοκαιριάσει, έχοντας πια λίγα μαθήματα και υποχρεώσεις, αφιερώνω το χρόνο μου εδώ στα βουνά ψάχνοντας τα μυστήρια του σύμπανος.
Φέτος κατάλαβα πως τα βουνά είναι η ζωή μου. Έτσι όταν οι συνθήκες είναι ιδανικές πηγαίνω στα βουνά και κοιμάμαι εκεί το βράδυ, μόνος μου, χωρίς κάποια σκηνή. Είτε έχοντας τραγόμαλλες κουβέρτες είτε κάποιο υπνόσακο. Το όλο φορτίο που κουβαλάω είναι κάπου στα 15+ κιλά. Φέτος έτοιμάζω μια νέα ταινία, το The Milky Way, οπου και σε λίγο καιρό θα είναι διαθέσιμο στο Internet. Όνειρό μου είναι να καταφέρω να έχω έσοδα από την νυχτερινή δουλειά μου, για να μπορώ να ζω στο χωριό και για να έχω την ικανότητα να γυρνάω όλο τον κόσμο ψάχνοντας τα μυστήρια του σύμπαντος. Ελπίζω να μαζέψω με κάποιο τρόπο λεφτά και να καταφέρω να πάω το 2015 στα Himalaya, να μπορέσω να φωτογραφίσω απο εκεί τον νυχτερινό ουρανό, πάνω από τις στέγες του κόσμου, στο λίκνο των θεών και θρύλων, κάνοντας έτσι τα όνειρα μου πράξη, δίνοντας λίγο κουράγιο στην οικογένεια μου που με στηρίζει, όπως και σε αυτό το μικρό χωριό, το Πετρίλο, έτσι ώστε κάποτε να λένε πως ένας Πετριλιώτης κατάφερε να πάει στα Himalaya. Κάποια μέρα θα δοκιμάσω να κατακτήσω το Everest και άλλα δύσκολα βουνά, όπως το Κ2…
