Η αναρρίχηση χειμώνα στη βόρεια των Jorasses δεν είναι για όλους. Πολύ περισσότερο όταν μιλάμε για μια γραμμή όπως η Rolling Stone (ED, WI5+, 6a, M8, A3, 1.200 μέτρα). Οπότε τι θα λέγατε για κάποιον που την έκανε χειμώνα και μοναχικά;
Ο Charles Dubouloz, δίκαια θα δει το όνομα του δίπλα σε μερικά από τα πιο «βαριά» ονόματα του αλπινισμού. Σε ένα «παιχνίδι» που ξεκίνησε το 78 με τον Ivano Ghiradini στο Pointe Croz. Την επόμενη χρονιά, συνεχίζει ο Ιάπωνας Tsuneo Hasegawa στη Walker. Στη συνέχεια ο Jean-Marc Boivin το 1986, ο Marc Batard το 1992, η καταπληκτική Catherine Destivelle το 1993 ( Walker ), ο Lionel Daudet το 2002 (την Eldorado ), ο Ueli Steck το 2008 (που σάρωσε σε 2ω21’ την Colton-MacIntyre!!! ) και τέλος ο Tom Ballard ( Colton-MacIntyre ) το 2015.
Ο Dubouloz χρειάστηκε έξι μέρες και πέντε νύκτες, πάνω σε μια εξαιρετικά δύσκολη γραμμή. Ξεκίνησε στις 13/1 και βγήκε κορυφή στις 18/1 όπου τον περίμενε ο φωτογράφος και φίλος του Seb Montaz. «Ναι, είμαι πολύ χαρούμενος! Ήταν σίγουρα ένα όνειρο για μένα! Αισθάνομαι περίεργο το όνομά μου μα είναι δίπλα σ’ αυτά των Daudet, Destivelle, Boivin… »
Στις πρώτες σχοινιές ένοιωσε αμφιβολία, αλλά ανεβαίνοντας συγκεντρώθηκε στο σκοπό του. Έπρεπε να τραβά τα δυο σακίδια του («κουβαλούσα αρκετό φαγητό, αλλά έφαγα ελάχιστα αυτές τις έξη μέρες, μάλλον έφταιγε το άγχος»), να κάνει διπλές τις σχοινιές, να κοιμάται μισοκαθισμένος στους -30ο σε πατάρια (η Rolling Stone φημίζεται για τα κακά bivouac της). Την τέταρτη μέρα έχασε το κινητό του, μένοντας αποκομμένος από τον έξω κόσμο. «Άκουγα μουσική, όταν ο ήχος άρχισε να απομακρύνεται». Τις τρεις τελευταίες μέρες, ο βόρειος άνεμος που φυσάει δυνατά τον βασανίζει («Τα χέρια μου είναι κομμάτια, το δέρμα μου είναι όλο σκασμένο και ραγίζει παντού. Τα πόδια μου πάγωσαν…»). Κοντά στην έξοδο κάνει για 60 μέτρα έξη ώρες!
Γιατί επίλεξε τη Rolling Stone; «Πιστεύω ότι η δυσκολία της αντιπροσωπεύει αυτό που είναι οι Jorasses». Έτσι απλά. Και είμαστε σίγουροι ότι ο Dubouloz, μετά από μια solo χειμερινή της Dru και το άνοιγμα μιας εξαιρετικής διαδρομής στη βόρεια του Chamlang πέρσι, θα μας δώσει κι άλλες αφορμές για να αναφερθούμε στο όνομα του.
