Ένας γύρος των κορυφών της Τραπεζίτσας

Η Τραπεζίτσα, είναι ο καταπράσινος όγκος που υψώνεται βόρεια της Τύμφης (Γκαμήλας) με τον επιβλητικό ποταμό Αώο να παρεμβάλλεται ανάμεσα τους. Η ιδιαιτερότητα που έχει αυτό το βουνό είναι ότι τα δέντρα φτάνουν έως και την κορυφή (2024 μ.), κάτι ασυνήθιστο για τη χώρα μας, μιας και τα δάση φτάνουν περίπου έως τα 1700 μ. Η ομορφιά και η αγριότητα του τοπίου της περιοχής είναι συναρπαστικές. Αξίζει λοιπόν να την επισκεφτεί κάνεις και είναι σίγουρο ότι λίγες ημέρες δεν του φτάνουν για να απολαύσει όλες αυτές τις ομορφιές.

Βάση μας η αμφιθεατρικά χτισμένη στην καταπράσινη πλαγιά της Τραπεζίτσας Κόνιτσα που παρέχει όλες τις ανέσεις για τον επισκέπτη. Θα περιγράψουμε την  ανάβαση στις κατάφυτες κορυφές που  είναι: η κύρια κορυφή Τραπεζίτσα 2024μ. η κορυφή Ροϊδοβούνι 1985μ. και η τοποθεσία  Αημηνάδια 1665μ. Η εποχή που την επισκεφτήκαμε ήταν φθινόπωρο και συγκεκριμένα μέσα Οκτώβρη.

Αφού έβρεξε όλη την νύχτα στην Κόνιτσα, το πρωί ξεκινήσαμε ανηφορίζοντας στο δρόμο που πηγαίνει προς τα χωριά της κοιλάδας του Αώου, τη νότια περιοχή του Σμόλικα, που είναι  τα χωριά  Ελέυθερο, Παλιοσέλι, Πάδες  κλπ. Περνάμε από το εξωκλήσι της Παναγίας  όπου εδώ προτείνουμε να βάλλεται νερό στα παγούρια σας  γιατί είναι δύσκολο να βρείτε νερό στη διαδρομή.

Λίγο πιο πάνω, στο διάσελο όπου βρίσκεται το εξωκλήσι του Άγιου Θανάση, ξεκινάει το μονοπάτι μας. Από την δεξιά πλευρά του δρόμου (ανατολικά) ανηφορίζει καθαρό μονοπάτι σε ήπια πλαγιά με χαμηλή αραιή βλάστηση.

Το μονοπάτι είναι σε καλή κατάσταση, σηματοδοτημένο με βαμμένες (κίτρινο, κόκκινο)  μεταλλικές μικρές πινακίδες. Περνάμε από μικρά ανοίγματα (μάλλον παλιά χωράφια) έχοντας μπροστά μας την απότομη καταπράσινη πλαγιά του βουνού. Τα φυλλοβόλα δέντρα δίνουν το δικό τους φθινοπωρινό μωσαϊκό χρωμάτων. Μέσα στο δάσος, τα βρύα  οι φτέρες τα μανιτάρια  και η υγρασία στα  δέντρα, σου δίνουν ιδιαίτερη αίσθηση. Στα μικρά ανοίγματα προς τα αριστερά  μας  καθηλωνόμαστε από τη θέα του Σμόλικα, που είναι το κάτι άλλο.

Το μονοπάτι μέχρι την κύρια κορυφή ελίσσεται στην βόρεια πλαγιά του βουνού. Για τις άλλες κορυφές  (Αημηνάδια και  Ροϊδοβούνι), συναντάμε στα δεξιά μας τις σηματοδοτημένες διασταυρώσεις όπου ανηφορίζουν (προς τα νότια) άλλα μονοπάτια. Έτσι σύντομα θα προσπεράσουμε την πρώτη διασταύρωση όπου ξεκινάει το μονοπάτι προς τα  Αημηνάδια. Οι κατάφυτες  πλαγιές είναι απότομες και σε κάποια σημεία το έδαφος σαθρό, δημιουργώντας μικρές σάρες. Εδώ φαίνεται και πόσο απόκρημνο είναι το βουνό και σε αυτά τα σημεία το πέρασμά μας θέλει προσοχή.  Ένα τέτοιο σημείο που συναντάμε είναι στην τοποθεσία  Άσπρα  Χώματα. Στην συνέχεια το μονοπάτι περνάει από ένα άλλο  χαρακτηριστικό σημείο όπου βρίσκεται ένας πυργίσκος από πέτρες που έχει φτιαχτεί στο ξέφωτο μιας ράχης. Ανηφορίζοντας στο καταπράσινο τοπίο, συναντάμε και μια χαλασμένη παλιά πηγή στην περιοχή Γόνη.

Μετά από λίγη ώρα προσπερνάμε και την διασταύρωση του μονοπατιού για την κορυφή Ροϊδοβούνι και αυτό το μονοπάτι είναι  σε καλή κατάσταση και υπάρχει και εδώ μεταλλική πινακίδα.

Εμείς συνεχίζουμε στην δική μας κατεύθυνση. Έτσι δεν αργούμε να συναντήσουμε ένα δεύτερο σαθρό σημείο όπου εδώ το μονοπάτι κόβεται και η κλήση το καθιστά επικίνδυνο. Αν θέλουμε να το περάσουμε με ασφάλεια, θα τρέπει να βάλουμε σταθερό σχοινί. Διαφορετικά προτιμάμε να το παρακάμψουμε από επάνω όπου έχει χαραχτεί δευτερεύον μονοπάτι που το παρακάμπτει. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι εδώ δεν πρέπει να προσέχουμε γιατί η κλίση παραμένει μεγάλη. Το κυρίως μονοπάτι φτάνει σε απότομη πλαγιά όπου τα δέντρα είναι μεγάλα και αραιά και στο τέλος της πλαγιάς βρίσκεται ο βράχος της κορυφής. Η κατεύθυνση μας εδώ αλλάζει, γίνεται νότια και το μονοπάτι ανεβαίνει σχεδόν κάθετα την πλαγιά με αρκετή  κλήση.

Σε 15 λεπτά περίπου έχουμε φτάσει στην βάση του βράχου όπου είναι και η επιγραφή της κορυφής Τραπεζίτσα. Η κορυφή όμως βρίσκεται πιο μέσα (δυτικά) και φτάνουμε σε αυτή περνώντας τα βραχάκια που παρεμβάλλονται ώστε να βρεθούμε στην βάση της σχισμής ενός βράχου περίπου 8 μέτρων. Ο βράχος αυτός είναι η κορυφή και αν είμαστε μεγάλη ομάδα και έχουμε αρχάριους, για να τον ανέβουμε και κατέβουμε με ασφάλεια, θα πρέπει να κάνουμε χρήση αναρριχητικού εξοπλισμού. Η προσπάθεια όμως μας αποζημιώνει, γιατί η κορυφή μας δίνει καταπληκτική θέα. Προς τα νότια φαίνεται η βόρεια πλευρά της Τύμφης με όλες  τις  βραχώδεις κορυφές της και το επιβλητικό φαράγγι του Αώου. Προς τα βόρεια ο Σμόλικας,  η Νεμέρτσκα , ο απόμακρος Γράμμος και η περιοχή των συνόρων. Αφού ξεκολλήσουμε από την κορυφή και  έχουμε χρόνο, μπορούμε να συνεχίσουμε προς την κορυφή Ροϊδοβούνι.

Γυρνάμε πίσω στο μονοπάτι όπου είναι η πινακίδα και συνεχίζουμε την πορεία μας ανατολικά (κατηφορίζοντας), επιλέγοντας τα γιδόστρατα πάνω στην κορυφογραμμή. Εδώ σημάδια δεν υπάρχουν, η πλαγιά όμως είναι αρκετά βατή. Σε κάποια ανοίγματα προς τα αριστερά μας εντυπωσιαζόμαστε από την εικόνα του Σμόλικα και το απόκρημνο τοπίο της κορυφογραμμής μας δίνει αεροπλανική θέα. Δεν πέρασε μισή ώρα πορείας πάνω στην κορυφογραμμή και αλλάζουμε για λίγο κατεύθυνση για να κατηφορίσουμε δεξιά μας προς την πλαγιά. Άλλωστε η κορυφογραμμή εδώ κόβεται από απότομα βράχια και δεν μπορούμε να συνεχίσουμε. Αφού κατεβούμε περίπου 60 μέτρα στην πλαγιά, στρίβουμε πάλι δεξιά (δυτικά) για να περάσουμε από γιδόστρατα που τραβεσάρουν κάτω από τα βράχια όπου εδώ σχηματίζεται και απότομο λούκι.

Το πέρασμα μας πάνω σε αυτά δεν έχει ιδιαίτερο πρόβλημα. Έτσι αφού βγούμε στην απέναντι ράχη, κατηφορίζουμε προς τα αριστερά μας (νότια) και σε πολύ λίγη απόσταση συναντάμε το σημαδεμένο μονοπάτι που οδηγεί στο  Ροϊδοβούνι και το ακολουθούμε τραβερσάροντας ανατολικά στην νότια πλαγιά του βουνού. Σε λίγο  συναντάμε μικρό βραχώδες πέρασμα με απότομη κατηφόρα (μοιάζει με λούκι) και αφού το περάσουμε συνεχίζουμε στη βάση μεγάλων βράχων αριστερά μας. Το μονοπάτι έως το διάσελο με το Ροϊδοβούνι θέλει λίγη προσοχή γιατί περνάει από βραχώδη κομμάτια και σε μερικά σημεία δεν φαίνεται γιατί η σήμανση εδώ δεν είναι καλή.

Το τοπίο μας συναρπάζει με την αγριότητα του και με τα μεγάλα πεύκα να είναι σχεδόν όλα σημαδεμένα από τους κεραυνούς.  Φαίνεται ότι εδώ το μέρος τους έλκει περισσότερο.  Έτσι  εξηγείται  (λέει ο Χρήστος) γιατί βλέπω από την Αστράκα, μετά από βροχή, στην Τραπεζίτσα να βγαίνουν καπνοί. Μόλις περάσουμε το διάσελο, το μονοπάτι συνεχίζει αγκαλιάζοντας τη δυτική πλαγιά του Ροϊδοβουνιού, όπου είναι εμφανές και σε πολύ καλή κατάσταση. Μετά από μισή ώρα περίπου βγαίνουμε σε ήπιο ξέφωτο στην νότια πλευρά του βουνού. Εδώ η πορεία μας αλλάζει κατεύθυνση (βόρεια) και ανηφορίζει προς την κορυφή. Κάποια σημάδια που υπάρχουν, βοηθάνε για να οδηγηθούμε σε 15′ στην κορυφή όπου έχει και εδώ μεταλλική πινακίδα.

Η θέα προς την Γκαμήλα είναι ιδιαίτερη. Βλέπουμε όλη την εντυπωσιακή βόρεια κορυφογραμμή της, αλλά και όλη την περιοχή προς το Βρυσοχώρι. Και εδώ η ομάδα δύσκολα λέει να  ξεκολλήσει, αλλά πρέπει να προλάβουμε να γυρίσουμε πίσω πριν νυχτώσουμε. Η επιστροφή μας θα γίνει κατευθείαν από το μονοπάτι του Ροϊδοβουνίου, χωρίς να επιστρέψουμε στην Τραπεζίτσα. Μας πήρε περίπου 2,5 ώρες από το που ξεκινήσαμε και έως ότου βρεθούμε ξανά στο  ίδιο σημείο που συναντήσαμε το μονοπάτι, ερχόμενοι από την Τραπεζίτσα. Η σήμανση εδώ είναι λίγο αραιή και θέλει προσοχή για να μην χάσουμε την πορεία μας, η οποία τραβεσάρει στην νότια πλαγιά της Τραπεζίτσας.

Σε λίγο συναντάμε μικρό κτίσμα όπου εδώ βρίσκεται και η μοναδική πηγή της διαδρομής το νερό όμως είναι πολύ λίγο και θέλει αρκετή υπομονή. Συνεχίζοντας συναντάμε μεγάλο ξέφωτο (μοιάζει με παλιό χωράφι) και κατηφορίζουμε για να ξαναβρούμε το μονοπάτι που τραβεσάρει και πρέπει να προσέξουμε γιατί σήμανση εδώ δεν υπάρχει. Δεν θα αργήσουμε να αρχίσουμε τώρα να ανεβούμε προς την κορυφογραμμή του βουνού πάνω σε πετρώδες έδαφος. Στην κορυφογραμμή το μονοπάτι κατεβαίνει στην βόρεια πλαγιά του βουνού και χωρίς κανένα πρόβλημα έρχεται για να συναντήσει το αρχικό μονοπάτι που μας οδήγησε στην Τραπεζίτσα.

Εδώ όμως έχουμε και την επιλογή να αφήσουμε το σημαδεμένο μονοπάτι που κατεβαίνει  βόρεια και να ακολουθήσουμε τα γιδόστρατα της κορυφογραμμής (δυτικά) που μας βγάζουν στην άκρη της ράχης Αημηνάδια 1665 μ. Το μονοπάτι αυτό δεν έχει σήμανση, ακολουθώντας όμως την δυτική κορυφογραμμή και τα γιδόστρατα δεν έχουμε κανένα πρόβλημα για να φτάσουμε στο ξέφωτο αυτής της κορυφής. Η θέα προς την Κόνιτσα, τον Αώο και την κορυφογραμμή των συνόρων είναι φανταστική. Από τα Αημηνάδια, κατεβαίνουμε λίγο στην ήπια πλαγιά της κορυφής  όπου συναντάμε το μονοπάτι δεξιά μας που κατεβαίνει στην βόρεια πλαγιά της Τραπεζίτσας και έρχεται να συναντήσει το αρχικό μας μονοπάτι της ανάβασης, όπου μετά από λίγη ώρα φτάνουμε στο διάσελο του Άγιου Θανάση απ’ όπου ξεκινήσαμε.

Κείμενο – φωτό: Τάσος Μήτσιος