Ο σπουδαιότερος ορειβάτης των 90΄ο αξέχαστος Μπαμπης Τσουπράς, χάθηκε για πάντα μέσα σε ένα σύννεφο λίγα μέτρα κάτω από την κορυφή του Dhaulagiri. Η ανάβαση αυτή δεν του αναγνωρίστηκε επίσημα, γιατί κανείς δεν μπορεί να αποδείξει ότι έκανε αυτά τα τελευταία μέτρα μέχρι την κορυφή, παρ’ ότι όλοι όσοι τον ξέραμε, πιστεύουμε ότι τα έκανε.
Με το μακαρίτη τον Τσιβελέκα είχα τσακωθεί άγρια, γιατί είχα γράψει ένα ολόκληρο άρθρο που αμφισβητούσε το κατά πόσο είχε ανέβει στο Shishapangma main (8012μ.) και δε σταμάτησε στο Shishapangma central που έχει υψόμετρο 8008μ. Και όχι μόνο στην Ελλάδα. Ποιος δε θυμάται την περίπτωση του Tomo Cesen με τα περίφημα solo του; Όλοι οι παραπάνω, που δε χρεώθηκαν ή τους αμφισβητήθηκαν οι αναβάσεις, δεν ήταν τίποτε τυχαίοι. Ήταν πολύ, πάρα πολύ καλοί ορειβάτες. Κι όμως…
Και έρχεται σήμερα το 2019, μια κάποια Κική Τσαλκαδήμη, να γυρνάει πέρα – δώθε ως η πρώτη Ελληνίδα που ανέβηκε στο Everest. Κι ας έχει αναρτήσει και η ίδια στο blog της την περιγραφή της αποτυχημένης ανάβασης της (και δε γίνεται και αλλιώς. Υπάρχει μητρώο με τις αναβάσεις στα ψηλά βουνά και αν δεν είσαι καταχωρημένος εκεί…). Είναι προφανές όμως ότι την Κική (και την κάθε Κική) ποσώς την ενδιαφέρουν οι ορειβάτες ή η ορειβατική δεοντολογία και τα ορειβατικά ήθη, αφού απευθύνεται σε ένα κοινό, άσχετο με το αντικείμενο και ότι βγει (ήδη έχει “βγει” δημόσια αναγνώριση και ένα εμπορικό trekking στο base camp του Everest). 
Και οκ στην εποχή των social media ότι δηλώσεις είσαι και θα βρεθούν και κάμποσοι άσχετοι ή αφελείς που θα το αποδεχτούν (εδώ ακόμα και στον ορειβατικό χώρο έχουμε γεμίσει από τέτοιους). Αλλά να διοργανώνει ορειβατικός σύλλογος εκδήλωση με την “Πρώτη Ελληνίδα που ανέβηκε στο Everest” δίνοντας άλλοθι και πάτημα για να συνεχιστεί αυτή η ανηθικότητα; Τόσοι γνωστοί και φίλοι, ορειβάτες παθιασμένοι, έχασαν τη ζωή τους πάνω στα βουνά. Είναι θλιβερό. Είναι κρίμα.
