Ο βρετανος σκηνοθέτης Orson Welles είχε δηλώσει οτι εχθρός της τέχνης είναι η απουσία ορίων. Στην περίπτωση του Dennis Urubko αποδεικνύεται ότι το να ξεπερνάς τα όρια σου είναι μια μορφή τέχνης. Αυτό δηλώνει και με αυτόν τον τρόπο αντιμετωπίζει τη ζωή του. Ακομη και οταν στα μάτια των περισσότερων ανθρώπων, τα επιτεύγματα του μοιάζουν εξαιρετικά παρακινδυνευμένα, για τον ίδιο είναι απλώς η αδιαπραγμάτευτη φυσική πορεία εξέλιξης του εαυτού του. Τον συνάντησα στην Κάλυμνο και απο την πρώτη στιγμή επιβεβαίωσα την εντύπωση που είχα για αυτόν το σπουδαίο αλπινιστή. Φιγούρα επιβλητική που μαρτυράει τη ρώσικη καταγωγή του, βλέμμα έντονο αλλά ταυτόχρονα ταπεινό που μαρτυρά την ποιότητα του ως άνθρωπο και το μεγαλείο του ως αθλητή. Αυτό το οποίο όμως πραγματικά με εξέπληξε είναι η ευφράδεια του και η ευχάριστηση του να μιλάει για τα βουνά. Η αρχική του λακωνικότητα μετατρέπεται σε χείμαρρο λέξεων οταν πρόκειται για τον κόσμο που αγαπάει και στον οποίο έχει αφιερωθεί.
Συνήθως πριν απο μια συνέντευξη προλογίζεις τη ζωή κάποιου. Στην προκειμένη αρκεί να αναφέρεις οτι αυτός ο άνθρωπος εχει αναρριχηθεί στις 14 κορυφές ανω των 8.000 μέτρων χωρίς βοήθεια επιπλέον οξυγόνου.
DENNIS, ΚΑΛΩΣ ΟΡΙΣΕΣ ΣΤΗΝ ΚΑΛΥΜΝΟ. ΤΙ ΓΥΡΕΥΕΙ ΕΔΩ ΕΝΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΟΥ ΣΥΧΝΑΖΕΙ ΣΤΑ 8000 ΜΕΤΡΑ;
Καλώς σας βρήκα. Με αφορμή το φεστιβάλ της εταιρείας μου, ήρθα και εγώ να δω από κοντά, αυτό που όλοι ονομάζουν αναρριχητικό παράδεισο… Άλλωστε η χώρα σας δε φημίζεται για τα ψηλά βουνά και αυτός είναι ο λόγος που δε σας είχα επισκεφθεί στο παρελθόν. Τελευταία όμως στο διαδίκτυο υπάρχει μεγάλη προβολή των αναρριχητικών πεδίων της Ελλάδας και κυρίως των παραθαλάσσιων.
ΣΗΜΑΝΤΙΚOΤΕΡΕΣ ΑΝΑΒAΣΕΙΣ
• Himalayan Crown” – ανάβαση στις 14 8αρες κορυφές χωρίς οξυγόνο
• 4 νέες διαδρομές στα 8000 μέτρα
• Snow Leopard – ανάβαση στις 5 κορυφές άνω των 7000 μ. Της πρωην ΕΣΣΔ σε 42 μέρες
• Καλύτερος ορειβάτης του Καζακστάν, 1998-2000
• Νικητής του Elbrus (5642m) race, 2006
• Πρωταθλητής ταχύτητας στον αγώνα Amangeldy Peak (3999m), 1997-9, 2001, 2003-5 and 2007
• Πρωταθλητής ταχύτητας στον αγώνα Nyrsultan Peak (4376m), 2006 and 2010
• 16 αναβάσεις σε κορυφές των 6000 μέτρων
• 14 αναβάσεις σε κορυφές των 7000m μέτρων
• 18 αναβάσεις σε κορυφές των 8000m μέτρων 36 solo difficult climbs
ΠΑΡΟΛ’ ΑΥΤΑ Ο ΔΙΚΟΣ ΣΟΥ ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΣ ΕΊΝΑΙ Ο ΑΛΠΙΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΚΥΡΙΩΣ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΟΝΟΜΑΖΟΥΜΕ «ΙΜΑΛΑΪΣΜΟ».
Ξεκάθαρα έχω επιλέξει να ασχολούμαι κυρίως με αποστολές σε μεγάλο υψόμετρο. Στα 8000 μ. βρίσκεσαι στα όρια της ανθρώπινης επιβίωσης. Βρίσκεσαι απομονωμένος ανάμεσα από πάγους και βράχια, με ελάχιστο οξυγόνο. Ακροβατείς μεταξύ ζωής και θανάτου. Προσωπικά μου αρέσει να εκθέτω τον εαυτό μου σε αυτή την ακραία κατάσταση. Μόνο όταν φτάνω στα όρια μου νιώθω ότι μπορώ να καινοτομώ και να δημιουργώ.
ΠΛΗΡΩΣ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΗΜΕΝΟΣ ΠΡΟΣ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗ;
Από πολύ νωρίς. Από την περίοδο της εφηβείας έχοντας μια κλίση προς τον αθλητισμό, ήθελα να ανακαλύψω και να στραφώ προς κάποιο άθλημα. Αφού δοκίμασα διάφορα, αποφάσισα ότι αυτό που με εκφράζει περισσότερο είναι η ορειβασία και κυρίως ο αλπινισμός. Η Ρωσία δε διαθέτει πολύ ψηλά βουνά και γι’αυτό το λόγο αποφάσισα να μεταναστεύσω στο Καζακσταν, όπου και υπάρχουν βουνά γύρω στα 7000 μέτρα.
Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΑΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΕΚΕΙΝΗ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΑΠΟΤΡΕΠΤΙΚΗ ΣΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΗΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗΣ ΣΟΥ; ΜΕ ΑΛΛΑ ΛΟΓΙΑ, ΠΟΣΟ ΔΥΣΚΟΛΟ ΗΤΑΝ ΝΑ ΑΣΧΟΛΕΙΣΑΙ ΣΧΕΔΟΝ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΟΡΕΙΒΑΣΙΑ ΣΕ ΠΕΡΙΟΔΟ ΑΝΑΤΑΡΑΧΩΝ.
Γεννημένος στην πρωην ΕΣΣΔ μετανάστευσα στο Καζακστάν σε ηλικία 17 ετών. Στις αρχές της δεκαετίας του ’90, μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, η κοινωνικοπολιτική κατάσταση ήταν δύσκολη. Εκείνη την περίοδο έμεινα πολλές φορές στο δρόμο, άλλες σε σπίτια φίλων μου ή ακόμη και επάνω στα βουνά. Μερικές φορές ήταν καλύτερα να μένω στα βουνά από το να μένω στην πόλη!
Στη συνέχεια εργάστηκα στο στρατό για 18 χρόνια, ως προπονητής-γυμναστής. Θα ακουστεί λίγο κυνικό, αλλά ήταν μια καλή περίοδος της ζωής μου, αν αναλογιστείς τις συνθήκες διαβίωσης των συνανθρώπων μου και της γενικευμένης ανέχειας. Εγώ είχα ένα σταθερό μισθό και μπορούσα να βρίσκομαι κοντά στα βουνά και να αθλούμαι.
Σε κάθε περίπτωση, η απόφαση να μεταναστεύσω ήταν καταλυτική στην πραγματοποίηση του ονείρου μου. Λόγω της εγγύτητας των βουνών κατάφερα να πραγματοποιήσω τους αρχικούς μου στόχους. Και λέω τη λέξη αρχικοί, γιατί οι αναβάσεις και οι αγώνες που συμμετείχα, παρά τα ενθαρρυντικά αποτελέσματα σίγουρα με ικανοποιούσαν αλλά δεν ήταν αρκετά.
ΕΝΙΩΘΕΣ ΝΑ ΛΕΙΠΕΙ ΤΟ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΥΠΟΒΑΘΡΟ ΤΩΝ ΠΡΑΞΕΩΝ ΣΟΥ;
Κάπως έτσι. Καθώς περνούσαν τα χρόνια δημιουργούνταν ερωτήματα όπως γιατί θέτω τον εαυτό μου στον κίνδυνο σε τόσο μεγάλο βαθμό, γιατί πραγματοποιώ αποστολές για αρκετούς μήνες μακριά από την οικογένεια και τους φίλους μου, γιατί ταλαιπωρώ τον εαυτό μου σε ακραίες καιρικές συνθήκες…
Και η απάντηση που έδωσα στον εαυτό μου είναι ότι αυτή η συνεχόμενη έκθεση στον κίνδυνο και οι οριακές καταστάσεις μου δίνουν την αίσθηση ότι δημιουργώ κάτι δικό μου. Κάτι σαν την ΤΕΧΝΗ. Να χαράζω τον δικό μου δρόμο, όπως κάνει και ένας ζωγράφος που χαράζει τις δικές του γραμμές. Όσο εγωιστικό και να ακούγεται, ποτέ δεν ακολούθησα την πεπατημένη οδό. Αυτό δεν σημαίνει αυτομάτως ότι γίνομαι καλύτερος από κάποιαν άλλο, αλλά σίγουρα ότι κάνω, το κάνω διαφορετικά, με τον δικό μου τρόπο. Για μένα αυτή η προσέγγιση των πραγμάτων είναι που μου διδάσκει την αυτογνωσία και με εξελίσσει πνευματικά .
ΚΑΙ ΑΚΟΛΟΥΘΩΝΤΑΣ ΤΟ ΡΗΤΟ «ΚΑΝΕ ΤΗΝ ΖΩΗ ΣΟΥ ΤΈΧΝΗ» ΑΦΟΣΙΩΘΗΚΕΣ ΣΤΙΣ ΑΠΟΣΤΟΛΕΣ;
Ακριβώς. Έτσι κάθε αποστολή για μένα αποτελούσε μια νέα, μικρής διαρκείας ζωή. Προετοιμασία κάποιων μηνών, οπού η ζωή μου περιστρεφότανε γύρω από την αποστολή και όταν ερχόταν εκείνη η ώρα που έπρεπε να δράσω, επιστράτευα κάθε εμπειρία και γνώση που είχα συλλέξει από τις προηγούμενες αποστολές. Κάθε στιγμή από κάθε αποστολή, έχει αξία και παραμένει στη μνήμη μου χαραγμένη. Η ζωή συμπυκνωμένη σε λίγες μέρες!
Νιώθω ότι οι ακραίες συνθήκες των αποστολών που συμμετείχα μου έδωσαν την δυνατότητα της ενδοσκόπησης. Η επαφή με το βουνό με βοήθησε να κατανοήσω το νόημα της ανθρώπινης οντότητας. Και σίγουρα το μέχρι στιγμής συμπέρασμα που έβγαλα, σε πείσμα των καιρών, είναι ότι για μένα δεν έχουν σημασία τα χρήματα και η κακώς νοούμενη καλοπέραση.
ΜΕΤA ΑΠO ΤOΣΕΣ ΕΠΙΤΥΧΗΜEΝΕΣ ΑΠΟΣΤΟΛEΣ, ΠΟΙΟ ΘΕΩΡΕIΣ OΤΙ ΕIΝΑΙ ΤΟ ΒΑΣΙΚO ΣΥΣΤΑΤΙΚO ΤΗΣ ΕΠΙΤΥΧIΑΣ.
Η συσσωρευμένη μου γνώση λέει ότι στον αλπινισμό η τεχνική δεν αρκεί για την επιτυχία. Αυτό που κάνει την μεγάλη διαφορά είναι οι άνθρωποι που βρίσκονται διπλά σου, οι σχοινοσύντροφοί σου. Επιλεγείς ανθρώπους που αποτελούν υπόδειγμα και νιώθεις εμπιστοσύνη να ακολουθήσεις στο βουνό.
Και η επιτυχία, χωρίς να γίνεται αυτοσκοπός, έρχεται από μονή της όταν υπάρχει ανθρώπινη επαφή. Η φιλία στο βουνό βιώνεται πιο έντονα απ’ότι στην υπόλοιπη ζωή μας. Καθώς απομακρύνεσαι και κατά συνεπεία απογυμνώνεσαι από τον υλικό κόσμο αποκτάς με τους σχοινοσυντρόφους σου μια σχεδόν αδελφική σχέση.
Και χαίρομαι ιδιαιτέρα που λόγω αναγνωρισιμότητας μπορώ και γράφω άρθρα σε περιοδικά ή στο ίντερνετ, όχι μόνο γιατί μεταφέρω την εμπειρία μου από τα βουνά, αλλά το σημαντικότερο γιατί μπορώ να γράφω για τους φίλους μου, τους ανθρώπους που συνυπήρξαμε στα βουνά και οι οποίοι αποτελέσαν την έμπνευση να διευρύνω τους ορειβατικούς μου ορίζοντες.
ΑΚΟΥΓΟΝΤΑΣ ΣΕ ΝΑ ΜΙΛΑΣ ΜΕ ΤΟΣΗ ΖΕΣΗ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΣΧΟΙΝΟΣΥΝΤΡΟΦΟΥΣ ΣΟΥ, ΔΕ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑ ΝΑ ΜΗ ΣΕ ΡΩΤΗΣΩ ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΗ ΣΟΥ ΦΙΛΙΑ ΜΕ ΤΟΝ SIMONE (MORO).
Με τον Simone μας ενώνει μια φιλία αρκετών χρονών. Η γνωριμία μας έγινε το 1999, μέσω ενός διάσημου Κοζάκου αλπινιστή του, Anatoly Bourkeev. O Bourkeev, πριν χαθεί στο Anappurna, είχε προσκαλέσει τον Simone για ένα project, το Snow Leopard. Ως Snow Leopard θεωρείται η ανάβαση στις 5 κορυφές άνω των 7.000 μέτρων στην περιοχή της πρώην ΕΣΣΔ. Τελικά, μετά το χαμό του Bourkeev, o Simone ήρθε στο Καζακστάν, για να συλλάβει το κοινό μας project. Εδώ να σημειώσω, ότι δικός μας στόχος ήταν όχι μόνο η ανάβαση σε αυτά τα 5 βουνά, αλλά η επίτευξη του εγχειρήματος σε μια σεζόν. Όπερ και εγένετο σε 42 μέρες!
Την επόμενη χρονιά, ο Simone με προσκάλεσε να συμμετάσχω σε μια αποστολή στο Έβερεστ και έκτοτε σκαρφαλώνουμε μαζί και έχουμε πραγματοποιήσει πολλές αποστολές στα Ιμαλάια.
ΠΑΡΟΛ’ ΑΥΤΑ ΠΡΟΕΡΧΕΣΤΕ ΑΠΟ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΕΣ ΣΧΟΛΕΣ ΟΡΕΙΒΑΣΙΑΣ. ΕΣΥ ΠΡΟΕΡΧΕΣΑΙ ΑΠΟ ΜΙΑ ΠΙΟ ΑΝΑΤΟΛΙΤΙΚΗ ΚΟΥΛΤΟΥΡΑ ΚΑΙ Ο SIMONE ΕΚΠΡΟΣΩΠΕΙ ΜΙΑ ΠΙΟ ΔΥΤΙΚΗ ΚΑΙ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ. ΠΟΣΟ ΔΥΣΚΟΛΟ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΣΥΝΥΠΑΡΧΕΤΕ ΚΑΙ ΣΕ ΠΟΙΟ ΒΑΘΜΟ ΕΧΕΙΣ ΕΠΗΡΕΑΣΤΕΙ ΑΠΟ ΜΙΑ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ;
Στην αρχή σίγουρα ήταν αρκετά δύσκολο να συμβαδίσω με την ευρωπαϊκή κουλτούρα και φιλοσοφία. Και παραμένει δύσκολο!
Το θετικό είναι ότι η εμπλοκή μου με την ορειβασία έγινε σε νεαρή ηλικία, οπότε ήμουν και πιο «εύπλαστος». Για παράδειγμα επηρεάστηκα πολύ από τον Sergey Somoilov, ο οποίος προέρχεται από την παραδοσιακή ρωσική σχολή ορειβασίας, αλλά εξίσου σημαντική ήταν και η επίδραση των Simone Moro και Harve Barmasse, οι οποίοι προέρχονται από τη μοντέρνα ευρωπαϊκή σχολή. Ζώντας τόσα χρόνια στο μεταίχμιο έχω «δανειστεί» και ενστερνιστεί στοιχεία και από τις δυο φιλοσοφίες. Θέλω να πιστεύω ότι αποφάσισα ελεύθερα τι μου ταιριάζει και τι μου προσφέρει μεγαλύτερη ικανοποίηση και χαρά, με βάση τοχαρακτήρα μου και ότι τελικά κατάφερα να αφομοιώσω τα καλά στοιχεία της κάθε κουλτούρας.
ΜΙΑΣ ΚΙ ΑΝΕΦΕΡΕΣ ΤΗ ΛΕΞΗ ΚΟΥΛΤΟΥΡΑ. ΤΟ 2010, ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΑΝΑΒΑΣΗ ΣΑΣ ΜΕ ΤΟΝ BORIS DEDECHKO ΣΤΟ CHO OYU, ΑΠO ΜΙΑ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ ΔΥΣΚΟΛΗ ΔΙΑΔΡΟΜH, ΒΡΑΒΕΥΤΗΚΑΤΕ ΜΕ ΤΟ PIOLET D’OR, ΤΟ ΠΙΟ ΔΙΑΣΗΜΟ ΒΡΑΒΕΙΟ ΣΤΟΝ ΧΩΡΟ ΤΗΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑΣ ΟΡΕΙΒΑΣΙΑΣ. ΘΕΩΡΕΙΣ ΟΤΙ ΤΑ ΒΡΑΒΕΙΑ ΣΥΜΒΑΔΙΖΟΥΝ ΜΕ ΤΗΝ ΟΡΕΙΒΑΤΙΚΗ ΚΟΥΛΤΟΥΡΑ;
Πρώτα απ’όλα, κάναμε τη διαδρομή αυτή με τον Boris για προσωπικούς λογούς, για να συνειδητοποιήσουμε τις δυνατότητες μας και να μετρήσουμε τις δυνάμεις μας. Δεν το κάναμε ούτε για την προβολή ούτε για τα βραβεία. Επιστρέφοντας αισθανθήκαμε ότι αυτό το εγχείρημα ενδιέφερε αρκετό κόσμο από το χώρο μας.
Αυτό το γεγονός μου δείχνει ότι τα βραβεία Piolet D’or είναι σημαντικά για το χώρο της ορειβασίας. Επιλέγονται 5-6 πολύ σημαντικές αναβάσεις οι οποίες μαρτυρούν το επίπεδο της σημερινής ορειβασίας αλλά αποτελούν και παράδειγμα για την εξέλιξη του αθλήματος.
Δε βρίσκω ότι είναι ένας ανταγωνιστικός θεσμός. Άλλωστε όλες οι συμμετοχές κάθε χρόνο είναι οι πιο δύσκολες και πιο απαιτητικές αναβάσεις του κόσμου. Και μόνο η συμμετοχή στο θεσμό αυτό, είναι σημαντική από μόνη της. Και στην τελική είναι μια καλή ευκαιρία για όλους μας να ανταλλάσουμε απόψεις για την οπτική που έχει ο καθένας για τα βουνά. Γι’αυτό βρίσκομαι και εγώ εδώ (στην Κάλυμνο). Μαθαίνω από τους sport αναρριχητές και δοκιμάζω κάτι καινούριο για τα δικά μου δεδομένα.
ΚΛΕΙΝΟΝΤΑΣ, ΑΝΗΣΥΧΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗ ΣΤΡΟΦΗ ΤΩΝ ΝΕΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΣΤΗΝ ΕΥΚΟΛΗ ΜΟΡΦΗ ΤΗΣ ΟΡΕΙΒΑΣΙΑΣ, ΣΤΟ ΛΕΓΟΜΕΝΟ FUN CLIMBING;
ΘΕΩΡΕΙΣ ΟΤΙ Ο ΤΡΟΠΟΣ ΖΩΗΣ ΜΑΣ ΜΕΤΑΦΕΡΕΤΑΙ ΚΑΙ ΣΤΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΜΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΒΟΥΝΟ;
Δε με ανησυχεί καθόλου. Παρόλο που όλοι πλέον διαθέτουν ένα αυτοκίνητο υπάρχει πολύς κόσμος που ασχολείται με το τρέξιμο ή το μαραθώνιο. Πάρε για παράδειγμα την Νέα Υόρκη. Είναι γεμάτη αυτοκίνητα αλλά κάθε χρόνο στο μαραθώνιο τρέχουν χιλιάδες κόσμου. Δε χρειάζεται ανησυχία. Ο καθένας διαλέγει τον τρόπο που θα δραστηριοποιηθεί στο βουνό και θα βρει το δρόμο του. Το σίγουρο είναι ότι η ορειβασία δε χρειάζεται προστάτες!!!
Συνέντευξη: Βάιος Καραλάιος Φωτο: αρχείο Dennis Urubko
