Με τον καιρό του K2 να έχει δείξει τα δόντια καταστρέφοντας την Κατασκήνωση 2 και υποχρεώνοντας τις αποστολές να αναθεωρήσουν τα πλάνα τους, η προσπάθεια για την πρώτη χειμερινή ανάβαση επιβεβαιώνεται ως ένας μαραθώνιος υπομονής, επιμονής, αντοχής, σωστού σχεδιασμού και ικανότητας.
Όμως φέτος, σε αντίθεση με τις προηγούμενες απόπειρες, η κριτική που γίνεται είναι ανελέητη. Όχι μόνο από το διεθνή τύπο, όχι μόνο από ορειβάτες όπως ο Adam Bielecki ή ο Ralf Dujmovits (αν και πολλοί, επίσης διάσημοι ορειβάτες, δεν παίρνουν θέση), αλλά και εδώ, στα social media και τα πληκτρολόγια.
Κριτική για το στιλ, το ρόλο των Sherpas, τα σταθερά σχοινιά, χαρακτηρισμοί όπως «τουρίστες», «άχρηστοι», «έμποροι» κλπ. πέφτουν σαν το χαλάζι, για μια προσπάθεια που με ή χωρίς οξυγόνο είναι δύσκολη, τόσο δύσκολη που ακόμα συζητάμε αν και πότε θα επιτευχθεί, για μια προσπάθεια που ακόμα και οι επικριτές της, όπως ο Dujmovits, δηλώνουν ότι ούτε καν θα την επιχειρούσαν. Και το ενδιαφέρον του ελληνικού κοινού είναι μεγάλο για όλα αυτά και είναι λογικό: αυτή τη στιγμή στο K2 βρίσκεται και ένας Έλληνας ορειβάτης. Και έτσι όλοι έχουμε εστιάσει την προσοχή μας στο K2. Θα μας επιτραπεί όμως μια παρατήρηση: η κριτική είναι αναφαίρετο δικαίωμα του καθενός, πολλές φορές επιβάλλεται και ναι, φέτος στο K2 γίνονται πολλά που θα συζητηθούν και θα σχολιαστούν, αλλά για να έχει αξία η κριτική, θα πρέπει τα κριτήρια να είναι καθολικά, διαχρονικά και όχι κατά περίπτωση.
Χθες ο Αντώνης Συκάρης μας έστειλε την παρακάτω επιστολή, την οποία και δημοσιεύουμε. Είναι η δική του εκδοχή ή σωστότερα η δική του οπτική για ότι γίνεται στο K2 και έχει σημασία, γιατί αυτός είναι τώρα εκεί και αυτό έχει μια αξία από μόνο του.
Η επιστολή του Α. Συκάρη
Γεια σας, Ελληνίδες και Έλληνες ορειβάτες. Σας γράφω από το BC του K2. Εύχομαι να είστε όλοι καλά και η φετινή χρόνια να σας ικανοποιήσει όλα τα όνειρα σας.
Αισθάνομαι την ανάγκη να αναφερθώ σε κάποια ζητήματα της αποστολής μας στην οποία έχω την τιμή να συμμετέχω, καθώς και για κάποια δημοσιεύματα στα Social media που αναφέρονται στο στιλ των αναβάσεων στα Ιμαλάια, καθώς επίσης και του ρόλου των Sherpas, αλλά και στις αναφορές και κριτικές που μας γίνονται με βάση τη διακήρυξη του Τυρόλο. Γιατί επιτέλους πρέπει να σταματήσουν οι ανακρίβειες και παραπληροφόρηση στην ελληνική ορειβατική κοινότητα, στην οποία όλοι ανήκουμε και γιατί ασφαλώς μας ενώνει η κοινή μας αγάπη για την ορειβασία.
Ξεκινώ λοιπόν:
International Winter expedition K2 2020/21
Βρίσκομαι εδώ ως ο μόνος Έλληνας, προσκεκλημένος της SST, μιας εταιρείας που ποτέ στο παρελθόν δεν είχα πάει αποστολή μαζί τους. Αυτοί με κάλεσαν και εγώ ευχαρίστως αποδέχτηκα την πρόσκληση τους.
Η αποστολή μας σήμερα αποτελείται απο 18 μέλη: τρεις γυναίκες (μια Ελβετίδα, μια Πολωνή, μια Ιταλίδα) και 15 άνδρες (δυο από Αμερική, ένα Χιλιανό, δυο Ισπανούς, ένα Βούλγαρο, ένα Ιταλό ,έναν Ιρλανδο, ένα Γερμανό, ένα Βέλγο, ένα Σλοβένο, ένα Ρουμάνο, έναν Ολλανδό, ένα Πολωνό (φωτογράφο της Πολωνής) και εμένα. Και οι αξιαγάπητοι Sherpas, είναι έντεκα συν τρεις που έχουν την ευθύνη για την τοποθέτηση των σταθερών σχοινιών.
Ακόμα στην ομάδα μας ανήκει ο Νεπαλέζος Nims που υποστηρίζεται από πέντε sherpas και έναν Άγγλο φωτογράφο, καθώς και μια νεαρή κοπέλα από την Αγγλία, που όμως δεν σκοπεύει να φθάσει ψηλότερα από το Camp 1ή 2.
Υπάρχουν ακόμα οι Πακιστανοί πατέρας και γιος μαζί με τον Ισλανδό και μια ακόμα αποστολή που αποτελείται από τον sherpa Mingma G. και δυο αδέλφια sherpas.
Αυτοί είμαστε όλοι, σύνολο σαράντα τέσσερις ορειβάτες. Δεν υπάρχουν ούτε εκατοντάδες Sherpas, ούτε πελάτες που θα τους πάρουν οι sherpas να τους πάνε στην κορυφή , ούτε όλα αυτά τα ανακριβή που γράφονται. Και οι σαράντα τέσσερις συνεργαζόμαστε αρμονικά, χωρίς ανταγωνισμό μεταξύ μας, χωρίς να σκεφτόμαστε ποιος θα φθάσει στην κορυφή πρώτος. Αντίθετα, έχουμε συμφωνήσει και αποδεχτεί ότι έστω και ένας να καταφέρει να φθάσει στην κορυφή θα είναι επιτυχία όλων μας και ότι αν συμβεί αυτό, όλοι μας θα είμαστε περήφανοι που συμμετείχαμε σε αυτήν την αποστολή.
Η τοποθέτηση των σταθερών σχοινιών είναι συνεργασία της SST και του Mingma G. Προσωπικά, θα ήθελα αυτός που θα φθάσει πρώτος να είναι sherpa, αφού όλες οι χειμερινές 8άρες έχουν γίνει πρώτες από δυτικούς, οι sherpas έχουν μεγάλη συμβολή σε αυτό. Συνεπώς θα ήταν πολύ δίκαιο ένας sherpa να σταθεί πρώτος στην κορυφή του K2 χειμώνα.
Πολλοί δεν έχουν καταλάβει ότι μιλάμε για μια χειμερινή αποστολή στο K2, το βουνό που μέχρι σήμερα κανείς δεν έχει κατορθώσει να φθάσει στην κορυφή του χειμώνα.
Οι θερμοκρασίες τα βράδια, μέσα σε σκηνή στην Κατασκήνωση Βάσης του K2, είναι στους -32°C. Αυτό πιστεύω είναι αρκετό για να καταλάβει κανείς γιατί μιλάμε, χωρίς να αναφέρω όλες τις άλλες δυσκολίες .
Τα σταθερά σχοινιά και το στιλ
Η αποστολή μας, όπως και όλες οι αποστολές που χρησιμοποιούν την κλασική διαδρομή για να φθάσουν σε μια κορυφή 8.000μ. ανήκει στην κατηγορία αποστολών μεγάλου υψομέτρου, όπου η διακήρυξη του Τυρόλο σαφέστατα επιτρέπει την τοποθέτηση σταθερών σχοινιών. Δεν την προτείνει αλλά και δεν την απαγορεύει. Κάτι που γίνεται από την δεκαετία του 1950 μέχρι σήμερα, με σκοπό να διευκολύνει τα rotations των ορειβατών ώστε να επιτύχουν των εγκλιματισμό τους. Στο παρελθόν τα ίδια τα μέλη της αποστολής τα τοποθετούσαν, τώρα αυτή την σκληρή δουλειά την κάνουν οι καταπληκτικοί sherpas.
Ρώτησα τον Dawa, ιδιοκτήτη της SST που βρίσκεται μαζί μας, αν γνωρίζει κάποια αποστολή σε 8.000 μέτρων κορυφή που να έγινε με αλπικό στιλ, δηλαδή χωρίς την χρήση σταθερών σχοινιών τα τελευταία τριάντα χρόνια. Μου απάντησε : «δεν γνωρίζω καμία στις κλασικές διαδρομές και για κάποιους που επικαλούνται ότι χρησιμοποιούν αλπικό στιλ στις κλασικές διαδρομές, υπάρχουν τόσα πολλά τοποθετημένα σχοινιά από την προηγούμενη περίοδο, που και πάλι βοηθούνται από αυτά».
Σχετικά τώρα με την χειμερινή αποστολή στο Manaslu που εξελίσσεται αυτές τις ημέρες και της εύχομαι από την καρδιά μου επιτυχία, η ίδια η SST την έχει στελεχώσει με τέσσερις Sherpas, προκειμένου να βοηθηθούν στην προσπάθεια τους. Όπως και εδώ στο Κ2, έχουν επιλέξει την κλασική διαδρομή.
Ακόμα, η μεγάλη ελληνική επιτυχία στο K2 το καλοκαίρι του 2014 από τον Αλ. Αραβίδη (τον οποίο τιμώ και συγχαίρω) και που έγινε χωρίς βοήθεια sherpas και συμπληρωματικού οξυγόνου, πραγματοποιήθηκε με σταθερά σχοινιά που τοποθέτησαν Sherpas των άλλων αποστολών και είναι μεγάλο λάθος να αναφέρεται ως αλπικού στιλ ανάβαση .
Θα πρέπει να γνωρίζετε ότι όταν χρησιμοποιούνται σταθερά σχοινιά μειώνεται σημαντικά η έκθεση και παραμονή (χρόνος ) στο μεγάλο υψόμετρο, όποτε η μη χρήση συμπληρωματικού οξυγόνου καθίσταται ευκολότερη. Προς θεού σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να συγκριθεί μια ανάβαση χωρίς συμπληρωματικό οξυγόνο, με συμπληρωματικό. Οι ορειβάτες που επιτυγχάνουν ανάβαση σε 8άρα κορυφή χωρίς συμπληρωματικό οξυγόνο και ιδιαιτέρως στα Everest, K2, Kanchenjunga, Lhotse, Makalu, είναι ήρωες! Και ασφαλώς θα πρέπει να εκτιμηθεί και η ηλικία που ανεβαίνει κανείς στις μυθικές αυτές κορυφές .
Συνεπώς, αν ψάχνουμε να βρούμε στις κλασικές διαδρομές των Ιμαλάϊων αλπικό στιλ, για να θεωρήσουμε αυτούς και μόνο ως αληθινούς ορειβάτες, αυτοί απλά δεν υπάρχουν.
Σίγουρα υπάρχουν κάποιες ελάχιστες σε άλλες, ξεχωριστές διαδρομές, αυτές που έχουν βραβευτεί από τον θεσμό του Piole d’ Or π.χ. Τότε όμως μόνο 10-15 άτομα στον κόσμο θα θεωρούνται «αληθινοί ορειβάτες» και όχι όλοι οι υπόλοιποι. Αυτό είναι τεράστιο λάθος, γιατί είναι σαν να θεωρούμε μαραθωνοδρόμο τον αθλητή που έκανε 1.59 τον μαραθώνιο και τους υπόλοιπους που κάνουν ακόμα και μέχρι τρεις ώρες ή και παραπάνω να μην τους αναγνωρίζουμε ως μαραθωνοδρόμους. Όχι δεν το δέχομαι, είναι τραγικό λάθος και είναι άδικο για τις προσπάθειες όλων των μαραθωνοδρόμων και των θυσιών τους, αλλά και των ορειβατών, που εδώ μάλιστα αφήνουν τα σπίτια τους, τις δουλειές τους και ρισκάρουν και την ίδια τους την ζωή.
Είναι άδικο, είναι κακό, είναι ανήθικο να υπάρχει έστω και ένας που δεν τους αναγνωρίζει. Άδικο για τον ορειβάτη, άδικο για την ελληνική ορειβασία. Ακόμα και για ορειβάτες που χρησιμοποιούν Sherpas και οξυγόνο, που βρίσκουν έτοιμες σκηνές και φαγητό στις διάφορες κατασκηνώσεις και ανεβαίνουν με την μέγιστη ασφάλεια, κάτι που δεν με αφορά ασφαλώς, γιατί όποτε χρησιμοποίησα sherpa ήταν Σχοινοσύντροφος μου και όχι οδηγός μου, δηλαδή το management της αποστολής και της ανάβασης ήταν δική μου ευθύνη.
Ακόμα όμως και σε αυτές τις περιπτώσεις, που έγιναν από Έλληνες ή ξένους ορειβάτες, τους τιμώ και τους συγχαίρω, γιατί και αυτοί είναι ορειβάτες και όχι τουρίστες.
Το να δεχόμαστε κριτική είναι σημαντικό και ωφέλιμο πράγμα, γιατί σίγουρα μας κάνει καλύτερους σε ότι και αν κάνουμε στην ζωή μας. Είναι το ίδιο με αυτό που λένε οι επιχειρήσεις: «Τα παράπονα του πελάτη είναι δώρο προς την επιχείρηση γιατί μας κάνει καλύτερους». Ο αείμνηστος πατέρας μου Γιάννης μου έλεγε: «θα δέχεσαι κριτική μόνο από τους ανωτέρους σου, γιατί μόνο αυτοί είναι χορτασμένοι και η κριτική τους είναι καλοπροαίρετη και εποικοδομητική, οι υπόλοιποι απλά ζηλεύουν γιατί δεν είναι επιτυχημένοι η ειδήμονες».
Τελειώνοντας θέλω να γνωρίζετε ότι παραμένω λάτρης του αλπικού στιλ των αναβάσεων, κάτι που κάνω αδιαλείπτως στις Άλπεις τόσα χρόνια και μακάρι να έβρισκα από την Ελλάδα κάποιον η κάποιους που θα ήθελαν και να είχαν τις δυνατότητες (όχι τις οικονομικές) να πάμε μαζί σε 8άρα κορυφή σε αλπικό στιλ (και φυσικά όχι από κλασική διαδρομή).
Φίλοι και φίλοι θέλω να σας ευχαριστήσω για την αμέριστη υποστήριξη και αγάπη σας σε όλες μου τις δράσεις και ιδιαιτέρως σε αυτήν την αναμέτρηση μου με το ακατόρθωτο.
Είμαστε όλοι μαζί!!! .
Με φιλικούς, ορειβατικούς χαιρετισμούς και αληθινή αγάπη
Αντώνης Συκάρης
