ΑΝΕΒΑΙΝΟΝΤΑΣ Editorial No 67/2012

«…Η ιστορία των πολιτισμένων ανθρώπων δεν είναι παρά η ιστορία του εμπορεύματος που παράγουν και που αυτοκαταστρέφεται καταστρέφοντας τους…»
Ραούλ Βανεγκέμ

Αν κάτι αποκάλυψε σε υπερθετικό βαθμό, αυτό που ονομάζουμε «κρίση», δεν είναι «τα χάλια της οικονομίας», για να χρησιμοποιήσω μια φράση του συρμού. Είναι η αδυναμία των ανθρώπων να ορίσουν το τι θέλουν και ακόμα περισσότερο: πως θα το αποκτήσουν. Με λίγα λόγια: να ζήσουν. Και αν κάτι έχει γίνει ακόμα πιο φανερό, είναι η ικανότητα της εξουσίας, όχι απλά να ορίζει τις ζωές τους, αλλά να ορίζει το τι ΕΙΝΑΙ η ζωή…

Τι άλλο θα μπορούσαμε να σκεφτούμε γι αυτήν την ατέρμονη και τόσο απατηλή συζήτηση για τα οικονομικά μεγέθη; Αφού επί χρόνια ο παλιός κόσμος επιβίωνε μέσα σε μια αχλή καταναλωτισμού και είχε πειστεί ότι «αυτή είναι η ζωή», συνεχίζει να πιστεύει ότι ακόμα μπορείς να αγοράσεις τη ζωή ή έστω να την εξαγοράσεις.

Σαν τους ιδεολήπτες θρησκευόμενους αυτομαστιγώνεται γεμάτος ενοχές, ψάχνοντας να βρει τους δαίμονες που τον έριξαν στην αμαρτία και έχασε την εύνοια του θεού του, αδυνατώντας να εννοήσει ότι η εξαγορά της ζωής ουσιαστικά ακυρώνει αυτό που υποτίθεται ότι θέλει: την ίδια τη ζωή.

Οι παλιοί θεοί έχουν πεθάνει, όλοι έχουν συμπυκνωθεί σε έναν: την οικονομία. Το ιερατείο της νέας θρησκείας, προσπαθεί να πείσει ότι οι οικονομικοί δείκτες είναι ζωή, η οικονομική ανάπτυξη το παν, το εμπόρευμα η ουσία.

Πώς μπορεί όμως όλος αυτός ο πόνος γύρω μας να οδηγήσει στη ζωή, όταν η ελπίδα ακυρώνεται μέρα με τη μέρα, χρόνο με το χρόνο; Πως μπορεί ένας οικονομικός δείκτης να μετατραπεί σε χάδι, σε απόλαυση σε έρωτα; Πως ένα εμπόρευμα μπορεί να αντικαταστήσει τον ιδρώτα μιας ανάβασης, τη μεθυστική χαρά μιας κορφής, το θρόισμα του ανέμου στο δάσος, το χάδι του ήλιου στα λιβάδια;

Δεκαετίες καταναλωτικής ευδαιμονίας απέδειξαν τη γύμνια αυτού που η εξουσία προσπαθεί να μας πείσει για αληθινό: μετέτρεψε τη ζωή σου σε εμπόρευμα, πούλησέ την μας και μετά μπορείς να την αγοράσεις και πάλι.

Αλλά αν τώρα έχουμε μια ευκαιρία να ζήσουμε πραγματικά, είναι γιατί όλα αυτά είναι αδύνατον να τα αγοράσουμε κι αυτά με τα οποία προσπαθούν να μας πείσουν ότι μπορούμε να τα αποκτήσουμε, αδυνατούμε πλέον να τα αγοράσουμε επίσης…..
Είναι επιτακτικό να μάθουμε να ζούμε…..

Μίλτος Ζέρβας

SHARE
Γεννήθηκα στην Αθήνα το 1964. Μικρός κοίταζα την Πάρνηθα από το πατρικό μου με τις ώρες. Ήταν για μένα ένας άγνωστος μαγικός κόσμος που άφηνε ελεύθερη τη φαντασία μου. Πεζοπορώ, ορειβατώ, σκαρφαλώνω και φωτογραφίζω στα βουνά από το 1984 και άρχισα να αρθρογραφώ σε ανάλογα περιοδικά από το 1990. Η αγάπη μου για το βουνό με έκανε το 1998 να εκδώσω το περιοδικό ΑΝΕΒΑΙΝΟΝΤΑΣ ΣΤΑ ΒΟΥΝΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ (1998 – 2015), ενώ από το 2006 έως το 2010 πρόσθεσα και το περιοδικό ΠΟΔΗΛΑΤΗΣ. Έχω γράψει πεζοπορικούς οδηγούς για την Πάρνηθα, τον Όλυμπο, τον Παρνασσό, τα Βαρδούσια κ.α.