Και η Πάρνηθα; Το γράφουμε εδώ και 10 χρόνια: ο μεγαλύτερος κίνδυνος για τα ελληνικά βουνά (και την ελληνική φύση γενικότερα), είναι η μετατροπή τους σε εργοτάξια βιομηχανικής παραγωγής ρεύματος. Σχεδόν όλες οι κορυφογραμμές των ελληνικών βουνών είναι υποψήφιες ή έχουν ήδη γίνει (εργοτάξια). Αλλά και η Πάρνηθα; Και μάλιστα μέσα στον πυρήνα του Εθνικού Δρυμού; Μέσα στην καμένη (και αναδασωτέα) περιοχή);
Με έκπληξη λοιπόν (εντάξει όχι και τόσο – όλα τα περιμένουμε) είδαμε στο χάρτη της Ρυθμιστικής Αρχής Ενέργειας (www.rae.gr/geo/) μια νέα αίτηση για αιολικό «πάρκο» στην κορυφογραμμή από την κορφή Αέρας (εγκαταλελειμμένες εγκαταστάσεις του στρατού), έως την κορυφή Κυρά. Και γιατί όχι; Έτοιμοι δρόμοι και κοντά στην Αθήνα, ενώ -σημαντική λεπτομέρεια- το Καζίνο σε περίπου δυο χρόνια θα έχει φύγει για να μεταεγκατασταθεί στο Μαρούσι (κόμβος Κηφισίας – Σπ. Λούη).
Και μπαίνουμε στον κόπο να αναρωτηθούμε: αν υπάρχει ακόμα και σαν σκέψη η δημιουργία αιολικής εγκατάστασης στο πυρήνα του Ε.Δ. Πάρνηθας, γιατί όχι και στον Όλυμπο; Και δε συζητάμε για άλλα βουνά που δε καλύπτονται από τόσο «δυνατό» καθεστώς προστασίας. Ήδη τα Όρη του Βάλτου, η Κλόκοβα, τα βουνά της Ναυπακτίας, ο Κασιδιάρης στο Πογώνι, η πολύπαθη Όχη και τόσα ακόμα, καθημερινά ισοπεδώνονται για τις αιολικές εγκαταστάσεις. Και έπονται όλα (μα όλα) τα ελληνικά βουνά και πάνω σε αυτό το έγκλημα προσθέστε και το κλείσιμο κάθε αξιόλογου ορεινού ρέματος και ποταμού και τη μετατροπή τους σε υδροηλεκτρικά φράγματα (ο σχεδιασμός προβλέπει 100άδες φράγματα).
Μετά από όλα αυτά μου έρχεται στο μυαλό εκείνο το Ινδιάνικο ρητό: «Δεν κληρονομούμε τη γη από τους προγόνους μας, τη δανειζόμαστε από τα παιδιά μας». Δε μπορούσαν να κατανοήσουν οι δύστυχοι ότι η σωτηρία του πλανήτη θα έρθει μόνο μέσα από την καταστροφή του (αλλιώς τι ανάγκη θα είχαμε τους Σωτήρες;). Απολίτιστοι ντιπ.
