Είναι εδώ. Σε Όλυμπο, Βαρδούσια, Γκιώνα, Παρνασσό, Άγραφα και Χελμό. Κορφές που περιμένουν ντυμένες με τη χειμερινή τους φορεσιά τους λίγους που έχουν την επιμονή να ανακαλύψουν τη γοητεία τους.
Mερικές είναι δίπλα μας, αλλά αγνοημένες. Άλλες απόμακρες, δεν έχουν δεχτεί παρά ελάχιστες ή και καθόλου επισκέψεις. Στις αεροφωτογραφίες του Νίκου Δανιηλίδη που παρουσιάζουμε στο παρακάτω gallery, μπορείτε να απολαύσετε μερικές από τις ομορφότερες ορθοπλαγιές των βουνών μας, έτσι όπως δεν τις έχετε ξαναδεί. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι αποκαλύπτουν τα μυστικά τους. Aλλά όχι, αυτά δεν μπορούν να τα αποκαλύψουν οι φωτογραφίες, αυτά θα τα μάθετε όταν βρεθείτε να σκαρφαλώνετε πάνω τους.
Δυτικά Βαρδούσια
Αέρινα διάσελα, κόψεις και ασβεστολιθικές βελόνες. Λίγοι επισκέπτονται αυτό το κομμάτι των Βαρδουσίων χειμώνα. Ακόμα λιγότεροι το σκαρφαλώνουν. Η πιο γνωστή κορφή, η Πλάκα Πυραμίδα, μετράει κάποιες χειμερινές αναβάσεις, αλλά η δυτική πλευρά της παραμένει ανέγγιχτη. Το Κάτω Ψηλό, έχει μια μόνο χειμερινή (και μοναχική) ανάβαση από τη δυτική κόψη του, που έγινε πριν περίπου 30 χρόνια!!! Οι Σούφλες και η Αλογόραχη σπάνια προσεγγίζονται από εδώ, ενώ το Πάνω Ψηλό με τα 400μ. της Δυτικής ορθοπλαγιάς του παραμένει απρόσιτο.
Άγραφα – Φτέρη
Μια τελείως άγνωστη –το χειμώνα- κορφή. Η Φτέρη, είναι έξω από τις δημοφιλείς χειμερινές αναβάσεις. Η βόρεια κόψη της, κάτι ανάλογο της Πλάκας στα Βαρδούσια, σπάνια περνιέται καλοκαίρι και ποτέ δεν έχει πατηθεί χειμώνα. Η ανατολική όψη της, περιμένει κι αυτή. Γύρω της υπάρχουν πολλές απότομες κορφές, που δεν έχουν γνωρίσει ποτέ μια χειμερινή ανάβαση.
Γκιώνα – Λαζόρεμα
Γνωστή και πολυφωτογραφημένη, αυτή η τεράστια όψη της Γκιώνας (1Χ3 χλμ. μαζί με την Πλάκα), έχει ένα μόνο δρόμο που πατιέται κάποιες φορές: το Μονοπάτι Καραγιάννη. Εκτός από δυο – τρεις γραμμές, που έχουν ανοιχτεί εδώ χειμώνα και κάποιες χειμερινές επαναλήψεις πριν πολλά χρόνια στη Πλάκα, το Λαζόρεμα, ίσως η μεγαλύτερη ορθοπλαγιά των Βαλκανίων, στέκει σιωπηλό και ουσιαστικά άγνωστο. Λούκια, κόψεις, τοίχοι από γερό ασβεστόλιθο, ένας λαβύρινθος που περιμένει.
Τύμφη – Γκαμήλα – Τσούκα Ρόσσα -Γκούρα
Τι να πεις για τη βόρεια όψη της Τύμφης; Αν υπάρχει ένα μέρος που να μπορείς να νοιώσεις τι σημαίνει βουνό, είναι εδώ. Υπάρχουν λίγες χειμερινές γραμμές, κάποιες από αυτές εύκολες, κάποιες εξαιρετικά δύσκολες, αλλά ουσιαστικά όλες αυτές οι κορφές παραμένουν άγνωστες. Το περίφημο Τσεκούρι, μόλις πρόσφατα ηνώρισε χειμερινή ανάβαση, ενώ η επιβλητική Τσούκα Ρόσσα περιμένει κι αυτή μια χειμερινή επανάληψη στη κρύα βόρεια ορθοπλαγιά της. Υπάρχουν ακόμα δεκάδες λούκια και κόψεις, από το Λάπατο, μέχρι τα Μαύρα Λιθάρια και από τη Γκαμήλα μέχρι τη Γκούρα…..
Τύμφη – Αστράκα
Πάνω από το Πάπιγκο δεσπόζει η περίφημη Αστράκα. Με ένα καταφύγιο στη βάση του, το βορειοδυτικό λούκι έχει αρκετές αναβάσεις κάθε χρόνο, αλλά η υπόλοιπη ορθοπλαγιά ελάχιστες, παρά το ότι έχουν γίνει αρκετές χειμωνιάτικες επαναλήψεις. Με τα 400 κάθετα μέτρα της, η Αστράκα παραμένει πάντα ένας τόπος που γυροφέρνει στα όνειρα πολλών.
Όλυμπος – Στεφάνι και Μύτικας
Το πιο γνωστό δίδυμο κορυφών στα ελληνικά βουνά. Ο Μύτικας είναι η πιο πολυπατημένη κορυφή, το Στεφάνι είναι το πιο όμορφο. Ελάχιστοι όμως διαλέγουν κάτι περισσότερο από τους κλασικούς δρόμους που οδηγούν εκεί και ακόμα λιγότεροι αντικρίζουν χειμώνα τις δυτικές όψεις τους. Το χειμερινό σκαρφάλωμα εδώ παραμένει μια υπόθεση για λίγους.
Βαρδούσια – Πλάκα Πυραμίδα
Μια από τις περίφημες κορφές των Βαρδουσίων, η Πλάκα – Πυραμίδα τραβά το βλέμμα κάθε ορειβάτη. Άλλωστε η τραβέρσα αυτής της κορυφής το 1936, σηματοδότησε τη γέννηση της ελληνικής αναρρίχησης. Αρκετές φορές έχουν βρεθεί εδώ πάνω ορειβάτες χειμώνα, αλλά εκτός από την τραβέρσα του χτενιού της, σχεδόν τίποτε άλλο δε γίνεται. Πίσω, το Κάτω Ψηλό περιμένει μάταια εδώ και 30 χρόνια μια δεύτερη χειμερινή ανάβαση.
Βαρδούσια – Σκόρδα Μουσουνίτσας και Κόρακας
Πάνω από τη Μουσουνίτσα (Αθανάσιος Διάκος) δεσπόζουν τα Σκόρδα της Μουσουνίτσας. Με σχεδόν 1000μ. ύψος, τέσσερα λούκια και ισάριθμές κόψεις δίνουν την ευκαιρία για μεγάλες χειμερινές αναβάσεις, εύκολες και δυσκολότερες. Από την κορφή τους ξεκινά η περίφημη Κόψη του Κόρακα και αν αυτά τα συνδυάσετε, θα έχετε μια από τις ομορφότερες αλπικές κούρσες των ελληνικών βουνών.
Χελμός – Νεραϊδόραχη
Τι να πεις γι’ αυτή την ορθοπλαγιά; Πάνω της και ακριβώς στο κέντρο της, βρίσκεται η ομορφότερη χειμερινή γραμμή πάγου και χιονιού των ελληνικών βουνών, η καταπληκτική «Μακρηνάρι». Τα 700 κάθετα μέτρα της, εκτεθειμένα στην ανατολή, δεν επιτρέπουν εύκολα τις καλές συνθήκες ανάβασης, αλλά όποιος την πετύχει παγωμένη, δε θα τη ξεχάσει ποτέ.
Παρνασσός – Λιάκουρα και Γεροντόβραχος
Αν και μικρές σε ύψος, αυτές οι δυο κορφές είναι από τις δημοφιλέστερες χειμερινές αναβάσεις των ελληνικών βουνών. Ο Γεροντόβραχος προσφέρει χειμερινές γραμμές για όλα τα γούστα, από εύκολες μέχρι εξαιρετικά δύσκολες, η Λιάκουρα έχει μια μικρή ενδιαφέρουσα ορθοπλαγιά, αλλά και ένα εξαιρετικής αισθητικής βόρειο χτένι, που όμως σπάνια πατιέται.
ABOUT
Ο ΝΙΚΟΣ ΔΑΝΙΗΛΙΔΗΣ, γεννήθηκε στην Αθήνα το 1960. Σπούδασε αρχιτεκτονική στο ΕΜΠ και φωτογραφία στο Art Institute στο San Francisco το 1985. Δίδαξε φωτογραφία, χρώμα και φωτορεπορτάζ για σπουδαστές φωτογραφίας στο ΤΕΙ Αθήνας, από το 1987. Το 1998 παραιτείται από τη διδασκαλία για να συνεχίσει αποκλειστικά ως ανεξάρτητος φωτογράφος. Ταξίδεψε και φωτογράφησε σε Ελλάδα, Ευρώπη, ΗΠΑ, Αϊτή, Αίγυπτο, Μαλί, Ουγκάντα, Κένυα, Ινδία, Νεπάλ, Νότια Κορέα, Λίβανο, Συρία, Υεμένη και Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα. Ζει στην Αθήνα και εργάζεται κυρίως ως φωτογράφος μεγάλων έργων τόσο από ξηράς όσο και από αέρος.
