Ήταν η εποχή των πολύχρωμων κολάν, όταν ακόμα ο 8ος βαθμός ήταν το ζητούμενο για τους περισσότερους και η γαλλική κλίμακα δυσκολίας ήταν άγνωστη.
Έχουν περάσει πάνω από 25 χρόνια, από όταν στη Θεσσαλονίκη και από την Ορειβατική – Αναρριχητική Λέσχη της πόλης, έγιναν στα πλαίσια της έκθεσης Exploria οι πρώτοι αναρριχητικοί αγώνες σε τοίχο από …μπετόν!! Για την ιστορία νικητής ήταν ο Διονύσης Στραβογένης και η πρώτη τριάδα συμπληρώθηκε από τους Παύλο Τσιαντό και Κώστα Βακόνδιο.
Και μπορεί οι πρώτοι αγώνες αναρρίχησης να έγιναν το 1990, αλλά ο πρώτος τεχνητός αναρριχητικός τοίχος στήθηκε τρία χρόνια νωρίτερα, το 1987, στην ίδια έκθεση, όπου η Λέσχη έστησε μια πίστα με ιδιοκατασκευασμένα ξύλινα πιασίματα (!) πάνω στον μπετονένιο τοίχο και τα μέλη της έκαναν επίδειξη αναρρίχησης στους επισκέπτες της έκθεσης. Οι αγώνες του 1990 πάντως έγιναν με …κανονικά πιασίματα γαλλικής εταιρείας.
Λίγους μήνες μετά από τους πρώτους αυτούς αγώνες, στις 23-24/2/91, ο «Κρυστάλλης» θα διοργανώσει τους πρώτους αγώνες στην Αθήνα και συγκεκριμένα στον τοίχο της Καστέλας. Και κάπως έτσι το νερό μπήκε στο αυλάκι…
